صندوق بین المللی پول رشد اقتصادی ایران را برای سال جاری 6.6 درصد پیش بینی کرده درحالیکه بانک مرکزی این رشد را برای مدت ۶ ماهه سال جاری 7.4 درصد اعلام کرده است. کارشناسان معتقدند این رشد دقیقا منطبق با افزایش صادرات نفت است و هیچ ارتباطی به صادرات غیر نفتی ندارد. به عقیده آنها طبیعی است با ورود پول نفت بعد از برداشته شدن تحریمها و بالا رفتن قیمت آن و تاثیر آن در محاسبات اقتصادی شاهد بالا رفتن نرخ رشد اقتصادی باشیم اما در شرایط اقتصادی کشور هیچ اتفاقی نیفتاده است. سید رضی حاجی آقا میری رئیس کمیسیون صادرات اتاق ایران در این رابطه در گفتگو با اگزیم نیوز می گوید: غیرمرتبط بودن رشد اقتصادی به بخش واقعی اقتصاد این سوال را ایجاد می کند که آیا می توان این افزایش رشد اقتصادی را حفظ کرد یا خیر. وی معتقد است ما از نقطه صفر به نقطه بالاتر رسیده ایم یعنی از صادرات یک میلیون بشکه ای نفتی اما با درآمد تقریبا صفر به صادرات بالاتر از ۲.۵ میلیون بشکه در روز رسیده ایم. اما اینکه می توانیم در سال آینده از رقم فعلی باز هم فراتر برویم غیر محتمل است و این نشان می دهد رشد اقتصادی مقطعی و حاصل از رشد ناگهانی حجم فروش نفت تکرارپذیر نیست و تاثیر مثبتی را در اقتصاد نخواهد داشت.

حاجی آقا میری افزود: مساله معاش مردم با اشتغال گره خورده و در حال حاضر اشتغال معضل بزرگ کشور ماست و حل شدن معضل بیکاری و شکوفایی اقتصادی در گرو توسعه و رشد صادرات غیر نفتی است. به گفته وی همواره نفت در ایران عاملی برای جلوگیری از رشد اقتصادی در حوزه صادرات غیر نفتی بوده است در حالیکه صادرات غیر نفتی ظرفیت این را دارد که بسیاری از مشکلات اقتصاد، صنعت و تولید ما را پوشش دهد و رونق را برای بازار به ارمغان بیاورد.

حاجی آقا میری افزود: حاکمیت اقتصاد نفتی جلوی رشد همه صنایع را می گیرد. عدم توجه به این موضوع باعث می شود در آینده نیز رشد اقتصادی چندانی را شاهد نباشیم؛ به عبارتی وارد شدن ارز از طریق فروش نفت باعث بروز بیماری در اقتصاد ما می شود. به گفته وی رکود در تولید، اشتغال، صادرات غیر نفتی و بسیاری از حوزه های تولید غیر مرتبط به نفت نتیجه تمرکز و اتکا به نفت است.

 رئیس کمیسیون صادرات اتاق ایران خاطر نشان کرد: کشورهای صنعتی پبشرفته که از نعمت نفت برخوردارند مثل نروژ، پول حاصل از فروش نفت را تماما در صندوق ذخیره ارزی نگه می دارند و آن را در صنایع مادر هزینه می کنند و اقتصاد خود را از طریق صادرات غیر نفتی اداره می کنند در واقع  همه کشورهای توسعه یافته اقتصاد خود را بر پایه صادرات غیر نفتی می سازند و نفت بعنوان نعمت خدادادی موهبتی است که پشتوانه کشورها محسوب می شود و در صورت اتکای همه جانبه اقتصاد به نفت سرنوشت خوبی در انتظار کشورها نخواهد بود.

رضی حاجی اقا میری گفت:  از چند دهه قبل با سیاست های حاکم بر کنترل فروش نفت توسط کشورهای صادرکننده آن ، کشورهای غربی وابسته به سوخت فسیلی به فکر افتادند که  اقتصاد خود را از وابستگی به نفت و سوختهای فسیلی برهانند و ما امروز شاهد پیشرفت تکنولوژیکی سوخت فسیلی ستیز این کشورها هستیم. باید گفت: آینده بدون سوخت فسیلی در دستور کار کشورهای جهان است؛ هرچند ممکن است این آرزو صد در صد  تحقق پیدا نکند اما می تواند به صورت نسبی شکل بگیرد و این هشداری است برای کشورهایی مثل ما که اقتصاد نفتی دارند.

 وی ادامه داد: ما با تجربیاتی که در دهه گذشته با تحریم های نفتی پیدا کردیم باید متوجه شده باشیم که نفت یک محصول سیاسی است که کشورهای حاکم بر سرمایه داری جهان می توانند از طریق آن ما را تحت فشار بگذارند.بنابراین باید و لازم است که در سیاستهای اقتصادی خود تجدیدنظر کنیم و برای جایگزین کردن صادرات غیر نفتی با نفت برنامه ریزی کنیم.

رئیس کمیسیون صادرات اتاق ایران در خصوص زمزمه های بازگشت تورم گفت: افزایش تورم  یک امر اجتناب ناپذیر است مگر اینکه جلو واردات گرفته و رکود حفظ شود که شدنی نیست. نمی شود کشور را به قیمت کنترل تورم در رکود نگه داشت و نه می شود جلو واردات را به بهانه کنترل نرخ ارز و محدود بودن منابع ارزی گرفت. تداوم این سیاست جلو شکوفایی اقتصادی را می گیرد و به نفع کشور نیست. برای اینکه شاهد تحول مثبت در اقتصاد باشیم لازم است و ناچاریم از رکود خارج شویم و واردات را در حد مایحتاج عمومی و کنترل موازنه صادرات و واردات آزاد کنیم این سیاست تورم را به دنبال خواهد داشت. اما این تورم ضرورتا  به لحاظ ارزشی منفی نیست. بسیاری از کشورهای موفق اقتصادی تورم را در یک حدی لازمه اقتصاد می دانند.  لازمه تصمیم گیری در این حوزه  یک استراتژی دقیق و حساب شده است.