مدیر‌عامل و رئیس هیات‌مدیره شرکت پلاستیک‌کار، صادر‌کننده نمونه سال 95 با اشاره به این که صنعت پتروشیمی کشور به‌ عنوان یکی از صنایع مزیت‌دار تصریح کرد: علاوه بر مشکلات تهیه مواد اولیه و قیمت تمام‌شده بالا، طی سال‌های اخیر در این صنعت هم مشکل چند‌صدایی، رقابت منفی و رقابت مخرب را شاهد هستیم. هر بنگاهی با هر اندازه‌ای وارد این بازارها می‌شود، این امر باعث شده هم روند قیمتی کالاها به ‌هم بخورد و هم کالاهایی با کیفیت‌های پایین با برند ایرانی وارد بازارهای هدف ما شوند. هوشنگ پارسا در ادامه اعلام کرد: این اتفاق باعث می‌شود که ما سهم زیادی از این بازارها را از دست بدهیم؛ کما اینکه طی سال‌های اخیر دیدیم که بسیاری از بازارهای ما به دست رقیبانی همچون ترکیه افتاد. به باور وی بازارهای صادراتی بازارهایی کاملا رقابتی هستند و در شرایطی که محصولات به فراوانی و با کیفیت‌های متفاوت تولید می‌شوند، اگر در بخش صادرات قصور و کوتاهی کنیم و به الفبای این بخش بی‌توجه باشیم، یا به راحتی بازار را از چنگ ما در‌می‌آورند یا کلاهی بزرگ بر سر ما می‌گذارند.

وی درخصوص اینکه کدام یک از بازارهای صادراتی برای ما ارزشمندتر و سودآورتر هستند، گفت: بیشتر صادرات ما در این بخش مربوط به کشورهای منطقه به‌ ویژه عراق است. اما ذکر این نکته را در اینجا ضروری می‌دانم که اگر قراردادی را که به سبب آن صادر‌کننده ملی شناخته شدم نبسته بودم، در شرایط خوبی قرار نداشتیم. پارسا افزود: با شرایطی که در حال‌حاضر بر فضای اقتصادی و تجاری کشور حاکم است صادرات ما روز به روز تحلیل می‌رود و کوچک‌تر می‌شود. اگر بخواهیم رفاه اجتماعی را تجربه کنیم و با اشتغال‌زایی هم از نیروی متخصص و جوان کشور خود بهره ببریم و رونق اقتصادی را به‌وجود آوریم، باید دولتمردان ما چاره‌ای بیندیشند و از اهرم‌های قوی‌تری برای سر و سامان دادن به این اوضاع استفاده کنند.

این صادر‌کننده برتر بر این باور است که برای رفع مشکلات باید حمایت‌های دولتی و بانکی به‌وجود بیاید و بانک مرکزی در نقش تامین‌کننده مالی وارد زمین بازی شده و بخشی از مسوولیت‌ها را بر عهده بگیرد تا با اعتبار بخشیدن به تولید‌کنندگان، آنها را در مقابل رقبای خود حمایت کند تا به این طریق زنجیره صادراتی و اقتصادی کشور به‌صورت فعال‌تری به‌کار خود ادامه دهد و رشد یابد.وی در ادامه گفت: اگر در مسیر حرکت تعصبات کنار گذاشته شود، به‌طور قطع برجام توفیقی برای کشور ما به حساب می‌آید.این فعال اقتصادی درخصوص ریسک‌های موجود در صنایع پایین‌دستی پتروشیمی گفت: یکی از مشکلاتی که صنایع پایین‌دست پتروشیمی با آن دست و پنجه نرم می‌کنند آن است که اهداف این صنایع با مجتمع‌های پتروشیمی در یک راستا قرار نگرفته‌اند و ارتباط خوبی میان این دو بخش ایجاد نشده است.

پارسا افزود: به‌عنوان مثال با اینکه در کشور ما نرخ ارز رسمی تعریف شده است اما تولید‌کننده‌های صنایع پایین‌دستی از تیرماه سال 92 با نرخ آزاد مواد اولیه خود را تامین می‌کنند. زمانی که مجتمع‌های پتروشیمی اقدام به فروش محصولات خود به داخل کشور می‌کنند، به دلیل اینکه باید مالیات بر ارزش افزوده و مالیات بر درآمد را پرداخت کنند (قوانینی که در صادرات از آنها معاف هستند) قیمت‌های بالاتری برای تولید‌کنندگان داخلی تعریف می‌کنند و اینجا است که تولید‌کنندگان پایین‌دستی این صنعت در همین ابتدای کار یک قدم عقب‌تر از تولید‌کنندگان خارجی هستند و بالطبع قیمت تمام شده محصولات آنها بالا‌تر می‌رود و رقابت‌پذیری کالاهای ایرانی با همتایان خارجی کم می‌شود و این علت باعث می‌شود ارز‌آوری تولیدکنندگان ایرانی از رینگ‌های صادراتی کم شود و در نهایت نمی‌توانند دانش فنی، ماشین‌آلات،‌ تکنولوژی و... را به‌روز کرده و با گذشت زمان به راحتی از صحنه‌های جهانی و بین‌المللی حذف خواهند شد.

هوشنگ پارسا می‌گوید: این امر باعث می‌شود که ما برای خود رقیب بتراشیم و کشوری همچون ترکیه سهم زیادی از بازار کالاهای ما را در دست بگیرد.مدیر‌عامل شرکت پلاستیک‌کار بر این عقیده است که اگر می‌خواهیم صنایع پایین‌دستی پتروشیمی ما رشد کنند، باید صادرات بالادستی محصولات پتروشیمی به کشورهای خارجی معاف از مالیات نباشد تا به این ترتیب انگیزه آنها برای صادر‌کردن برابر با عرضه در بازارهای داخلی شود و صنایع پتروشیمی به فکر توسعه صنایع پایین‌دستی بیفتند یا حداقل در بازارهای داخلی هم با قیمت‌های مناسب‌تری به توسعه محصولات خود بپردازند و‌ جهتی که صادرات کشور ما در صنعت پتروشیمی ارزان‌تر از فروش داخلی است عکس شده و فروش داخلی از صادرات پیشی می‌گیرد و این مساله به‌عنوان یک اهرم کمک‌کننده است.