عیسی کلانتری امروز سه شنبه در نشست خبری که به مناسبت بیستمین سال تجاری سازی جهانی محصولات تراریخته در خانه کشاورز برگزار شد، با بیان این که ما عادت داریم با اطلاعات کم، تصمیم های کلان بگیریم و این سوال پیش می آید که چرا ما باید از پیشرفت و فناوری‌های جدید بترسیم؟ افزود: مدل‌های قدیمی تحقیقات کشاورزی امروزه پاسخگوی نیاز جوامع نیست و کشوری مثل ایران که با بحران منابع آب روبرو است، ناچار به استفاده از فناوری‌های نوین می شود.
وی اظهار داشت: استفاده از تکنولوژی‌های نوین در راستای حفظ منافع ملی، امنیت غذایی و حفظ محیط زیست صورت می گیرد، بنابراین ایجاد هراس در جامعه و نگران کردن مردم هیچ دستاوردی برای کشور نخواهد داشت و ما را روز به روز به بیگانگان وابسته تر می کند.
کلانتری با بیان این که منابع آبهای تجدید پذیر کشور 30 سال قبل 132 میلیارد متر مکعب بود، گفت: درحال حاضر این منابع به کمتر از 88 میلیارد متر مکعب رسیده است یعنی حداقل 40 درصد منابع آبهای تجدیدپذیر خود را از دست داده ایم.
دبیرکل خانه کشاورز با بیان این که در پنج سال آینده منابع آب های تجدیدپذیر ما به کمتر از 80 میلیارد متر مکعب خواهد رسید، افزود: متاسفانه هنوز سیاست‌های کلی و تحقیقاتی ما براساس همان 132 میلیارد متر مکعب منابع آب تجدید پذیر تنظیم می شود، گویا هنوز به این باور نرسیده ایم که این منابع به شدت کاهش یافته است.
وی مدعی شد، 90 درصد محصولات غذایی وارداتی کشور تراریخته است و حداقل سالیانه سه تا چهار میلیارد دلار ارز از کشور برای واردات این محصولات خارج می شود.
کلانتری با طرح این پرسش که چرا واردات این محصولات ایرادی ندارد اما تولید آنها مشکل ایجاد می‌‌کند؟ گفت: من یکی از طرفداران توسعه پایدار نه تنها در ایران بلکه در جهانم و براین باورم که نباید تعادل محیط زیست و حق نسل‌های آینده پایمال شود.
تولید محصولات تراریخته در 200 میلیون هکتار اراضی جهان
دبیرکل خانه کشاورز افزود: براساس آمارها، در جهان 200 میلیون هکتار از اراضی زیرکشت محصولات تراریخته قرار دارد به طوری که بزرگترین کشورهای صادر کننده مواد غذایی جهان از جمله آرژانتین، برزیل و آمریکا، تولید کننده مواد تراریخته هستند.
وی اظهار داشت: همچنین بزرگترین کشورهای مصرف کننده مواد غذایی دنیا همانند چین و هند به تولید محصولات ترایخته روی آورده اند.
وی با بیان این که دلیل اصلی تولید محصولات تراریخته افزایش تولید نیست بلکه حفظ محیط زیست است، یادآورشد: در دهه 1990 و اوایل قرن 21، اروپائیان در زمینه مهندسی ژنتیک از آمریکا و چین بسیار عقب ماندند و توان رقابت تولید با کشورهای مذکور را نداشتند به طوری که گروه های سبز آنان از واردات محصولات تراریخته به این کشورها جلوگیری می کردند اما پس از این که اروپائیان موفق به جبران این فاصله شدند، دیگر گروه های سبز آنان سروصدا نکردند.
نظر شما