فرزاد کیاست روز دوشنبه در گفت و گو با خبرنگار اگزیم نیوز با تاکید بر ضرورت ساماندهی قیمت ارز در بازار صادرات و واردات کشور، افزود: موضوع تحریم در سال های اخیر نه تنها آسیب‌های زیادی برای تجارت ایران با جهان داشت و مشکلاتی در مسیر توسعه صادرات و واردات اقلام مورد نیاز بازار داخلی ایجاد کرد بلکه قدرت خرید بخش زیادی از مردم را نیز تحت تاثیر تبعات نامطلوب خود قرار داد که می توان آن نارسایی ها را در بازار عملاً لمس و حس کرد.

وی اظهار داشت: یکی از اقدامات دولت برای مقابله با این کاهش قدرت خرید که بخشی از آن ناشی از افت ارزش ریال در مقابل دلار و دیگر پول‌های رایج بازار بود، اعطای ارز ارزان قیمت به واردکنندگان و تولیدکنندگان بود.

کیاست ادامه داد: در واقع دولت تلاش کرد در اقدامی بی‌سابقه که هیچ تجربه جهانی در آن وجود نداشت، ارز را در بازار دو نرخی کند بدون اینکه به عواقب آن توجه کند که همین سیاست اشتباه سبب ایجاد رانت گسترده اطلاعاتی شد و پایه‌های بسیاری از فسادهای مالی را در کشور بنا گذاشت.

وی درباره برخی از مزایای چند نرخی شدن ارز، ادامه داد: در این مسیر البته که قیمت برخی از اقلام مانند نهاده‌های دامی و یا حتی در برخی موارد شکر و برنج و اقلام اساسی، با فشار و اهرم ارز ارزان قیمت که با نام‌های مختلفی از جمله ارز ترجیحی و نیمایی و غیره اعطا می‌شد، پایین نگه داشته شد اما می‌توان ادعا کرد مضرات این سیاست بسیار بیشتر از محاسن آن بود، چرا که ضربات سنگینی به اقتصاد کشور وارد کرد.

کیاست بیان کرد: با حذف ارز ترجیحی و نیمایی به طور قطع افزایش قیمت کالاهای اساسی پیش خواهد آمد، منتها راه کاهش فشار به مردم چند نرخی بودن ارز نیست و شیوه کمک به مردم را باید تغییر داد.

وی ادامه داد: بدون شک ارز چند نرخی با خود تورم می‌آورد زیرا بخشی از آن که به صورت یارانه پرداخت می‌شود، به عاملی برای ایجاد فساد مبدل شده و هزینه آن را هم کسی جز مردم پرداخت نمی‌کند.

وی بیان کرد: نکته مهم اینکه در تمام این سال‌ها ارز دو نرخی، تنها یک واژه رسانه‌ای بود وگرنه در عمل بازار با ارز چند نرخی مواجه بود و کار به جایی رسید که خود ارز به عنوان ابزار مبادلاتی و مالی، به یک کالا برای تجارت تبدیل شد.

کیاست در پایان تاکید کرد: حذف ارز چند نرخی یکی از الزامات است اما در مقابل باید به افراد به صورت مستقیم یارانه پرداخت شود تا شخص آن را به تشخیص خود برای مصرف حامل‌های انرژی، درمان، آموزش و دیگر مسائل زندگی هزینه کند.