علاء میرمحمدصادقی روز شنبه در گفت و گو با خبرنگار اگزیم نیوز با اشاره به شفاف بودن مسیر توسعه اقتصادی، استفاده از تجارب دیگر کشورها را امری ضروری دانست و افزود: آلمان توانست با شناخت درست و دقیق ظرفیت‌ها و قابلیت‌های بومی، شناسایی نیازهای موجود در کشورهای در حال توسعه، بازاریابی و بازارسازی در آنها و صدالبته تمرکز بر تولید، کیفیت و کمیت صادرات محصولات مورد نیاز به بازارهای هدف، اقتصاد خود را از وضعیتی اسفناک و شکست‌خورده بعد از جنگ جهانی دوم، به اقتصادی در بالاترین سطح جهان برساند و خود را به عنوان اقتصادی پویا و پایدار معرفی کند.

این کارشناس مسائل اقتصادی، تصریح کرد: پیشتر علاوه بر اعطای مشوق‌های صادراتی و حمایت‌ دولت از صادرکنندگان، در بسیاری موارد نظر فعالان بخش خصوصی نیز احصاء و عملیاتی می‌شد که همین موضوع سبب خروج این بخش از مشکلات و چالش‌های مختلف می‌شد اما در سال‌های اخیر نگاه مصرف‌گرایانه در مجموعه دولت سبب شد نه تنها واحدهای تولیدی تعطیل شوند بلکه با مسائلی مانند بیکاری و کاهش درآمد سرانه و چالش های ارزی مواجه شود به طوری که حتی اغلب نیازهای موجود که توان داخلی برای تامین آنها وجود داشت به واردات معطوف شد.

وی گفت: با وجودی که حمایت دولت‌های ایران در گذشته سبب اصلاح مسیر صادرکنندگان شده بود و این روند داشت کشور را به دستاوردهای خوبی در عرصه‌های بین‌المللی می‌رساند اما متأسفانه خیلی زود موضوع صادرات از ادبیات و تمرکز مسئولان حذف شد و اقتصاد کشور را با چالش های متعددی مواجه کرد.

میرمحمدصادقی ادامه داد: بی‌توجهی به صادرات سبب شد در اندک زمانی کشور دچار معضلات زیادی در بخش‌های اقتصادی شود. رشد نرخ بیکاری، تعطیلی و نیمه‌جان شدن کارخانه‌ها و واحدهای تولیدی، کاهش کیفیت و کمیت محصولات تولیدی و در نتیجه کاهش ارزآوری از مواردی بود که پایه‌های اقتصاد ایران را به دلیل بی‌توجهی به موضوع صادرات، لرزاند و آن را با چالش های بی‌سابقه‌ای مواجه کرد.

وی بیان کرد: ایران با توجه به اینکه کشوری چهار فصل است و ظرفیت‌های اقتصادی بسیار بالایی دارد، می‌تواند به یکی از قدرت‌های مطرح اقتصادی جهان تبدیل شود، اما متاسفانه در حوزه‌های مختلف زیرساختی دچار ضعف مدیریت بوده که این امر نیز سبب زمین‌گیر شدن ایران توسط تحریم‌ها شد.

میرمحمدصادقی در پایان گفت: برای رونق تولید راهی جز توسعه صادرات نداریم و اگر به دنبال جهش تولید هستیم باید به صادرات غیرنفتی به عنوان مهمترین عامل تولید داخلی توجه کنیم. همچنین بازار داخل کشور، محدود است و یکی از الزامات تحقق افزایش تولید این است که بتوانیم تولیدات داخلی را در بازارهای بین‌المللی عرضه کنیم.