به گزارش اگزیم نیوز، این رسانه افزود: با توجه به تاثیر همه گیری کووید-۱۹ در روند رشد اقتصادی، نگرانی ها درباره گرسنگی و سوء تغذیه در سراسر جهان افزایش یافته است.

این گزارش با اشاره به افزایش ۳۰ تا ۶۱ درصدی قیمت غذا در کشورهای مختلف از اندونزی تا روسیه، نوشت: بازارهای نوظهور، فشار ناشی از افزایش بهای مواد خام را احساس می کنند زیرا افزایش قیمت کالاهایی همچون نفت، مس و غلات بالاتر از حد انتظارات احیای اقتصادی دوران پسا کرونا بوده است.

مصرف کنندگان در آمریکا، کانادا و اروپا نیز این امر مصون نخواهند بود زیرا شرکت هایی که هم اینک نیز تحت فشار ناشی از اختلال های مربوط به همه گیری و افزایش بهای بسته بندی و حمل و نقل هستند  چاره ای برای جلوگیری تاثیرات  چنین افزایشی ندارند.

این گزارش نوشت: دور بعدی تورم غذایی بسیار شدید است. با توجه به تاثیرهمه گیری بر اقتصاد جهانی حتی در کشورهای ثروتمند نیز نگرانی های جدیدی درباره قحطی و سوء تغذیه ایجاد شده است. در بریتانیا بنیاد خیریه «تراسل تراست» در شش ماه نخست همه گیری روزانه دو هزار و ۶۰۰ بسته غذایی بین کودکان توزیع کرد.

براساس براورد بزرگترین سازمان مقابله با گرسنگی در آمریکا موسوم به «فیدینگ آمریکا» در این کشور، بحران کووید-۱۹ باعث ناامنی غذایی در ۱۳.۲ میلیون نفر دیگر از مردم این کشور شده که از سال ۲۰۱۸ تاکنون افزایشی ۳۵ درصدی را داشته است.

در آمریکا، قیمت مواد غذایی افزایش ۳ درصدی را در سال منتهی به دوم ژانویه داشته است که تقریبا دو برابر نرخ کلی تورم بوده است.

براساس گزارش وزارت کشاورزی آمریکا، اقشار فقیر جامعه این کشور تاکنون ۳۶ درصد از درامد خود را صرف هزینه مواد غذایی کرده اند و بیکاری گسترده در مشاغلی با دستمزد پایین همچون خرده فروشی ها و حمل و نقل، فشار بر بودجه خانوارها را افزایش داده است.

همزمان قیمت کالاهای اصلی مانند غلات، دانه های آفتابگردان، سویا و شکر افزایش یافته و قیمت جهانی مواد غذایی را به بالاترین سطح در شش سال گذشته در ژانویه (دی) رسانده است. به دلیل مجموعه ای از عوامل -از آب و هوای نامناسب تا افزایش تقاضا و زنجیره های تأمین جهانی معیوب- بعید به نظر می رسد که قیمت چنین محصولاتی به زودی کاهش یابد.

بلومبرگ پیش بینی کرد که در آینده احتمال دارد که قیمت برخی از محصولات افزایشی نداشته باشد اما از کیفیت یا سایز آن کاسته شود. بریتانیا از مدتها قبل از چنین تاکتیکی استفاده کرده است.

تحقیقات اداره امار ملی در این کشور نشان داده که بین ژانویه ۲۰۱۲ تا ژوئن ۲۰۱۷(دی۱۳۹۱- خرداد۱۳۹۶) همزمان با  افزایش هزینه ها از سوی شرکت های غذایی و کاهش ارزش پوند، دو هزار و ۵۲۹ محصول کوچکتر شده اند.

تاثیر برگزیت فشار دیگری را بر بریتانیا وارد کرده است و باعث پیچیدگی و تاخیر بیشتر در روند تجاری این کشور شده است. فدراسیون غذا و مواد آشامیدنی بریتانیا برآورد کرده که مشکلات جدید ناشی از بازرسی های مرزی و مقررات جدید ممکن است ۳ میلیارد پوند به هزینه های سالانه واردکنندگان مواد غذایی بیفزاید.

صنعت غذا در آمریکای شمالی نیز چالش های هزینه بر خود را دارد. کمبود کانتینر حمل و نقل و رانندگان کامیون هزینه حمل و نقل مواد غذایی را بیشتر کرده و افزایش قیمت سوخت باعث افزایش هزینه های بسته بندی شده است.

در برخی از کشورهای غنی تر، دولت ها بیشتر از کنترل قیمت ها بر خودکفایی در زمینه تولید مواد غذایی تاکید دارند. فرانسه به دنبال افزایش محصولات پروتینی خود به منظور کاهش وابستگی به واردات سویا است و سنگاپور به تازگی فروش گوشت های تولیدی در ازمایشگاه را برای افزایش ظرفیت داخلی مواد غذایی تصویب کرد.

برخی دیگر از کشورها به دنبال محرک های اقتصادی گسترده تری هستند. جروم پاول رئیس فدرال رزرو  هفته گذشته در جلسه شهادت خود  در کمیته خدمات مالی مجلس نمایندگان، به ناامنی غذایی اشاره کرد و آن را نمونه ای از چگونگی فشار بیماری همه گیر در جوامع فقیرتر وانگیزه دیگری برای به حرکت در اوردن دوباره اقتصاد عنوان کرد.

بلومبرگ نوشت: جهان در حال رقابت برای واکسیناسیون در مقابل بیماری همه گیر ویروس کرونا است اما کنون چالش دیگری برای برخی از دولتها و اقتصادهای آسیب پذیرتر پدید آمده است.

برخی از بانک ها هشدار می دهند که جهان به سمت «چرخه بزرگ» کالایی حرکت میکند. تورم، فشار دیگری را بر مصرف کنندگان وارد می کند که تاکنون از رکود اقتصادی ناشی از بیماری همه گیر و در برخی از مناطق کاهش ارزش ارز آسیب دیده اند.