غلامرضا سلامی کارشناس رئیس اسبق شورای عالی انجمن حسابداران خبره ایران در مصاحبه با خبرنگار اگزیم نیوز عنوان کرد: از نظر من اکنون که بازار سرمایه رونق گرفته برای ادامه این رونق و کاهش ریسک های سرمایه گذاری در بازار سرمایه بهتر است سهم ها و شرکت های بیشتری را به بازار تزریق کنیم یا بهتر بگویم عمق بازار را افزایش دهیم و از محل جذب نقدینگی ها در بازار سرمایه به شرکت های بزرگ برای توسعه و ساخت پروژه های شان کمک شود بنابراین تا زمانیکه بخشی از این نقدینگی در بازار اولیه بورس قرار نگیرد امکان کاهش های شدید در شاخص بازار همواره وجود خواهد داشت و ریسک سرمایه گذاری در بازار افزایش می یابد.

این کارشناس مالی با اشاره به واگذاری سهام شرکت ها در قالب ETF گفت: در حال حاضر چاره ای جز این نیست که ما بتوانیم سهام بیشتری را به بازار تزریق کنیم اما راهکاری که دولت در پیش گرفته اینکه مدیریت شرکت های واگذار شده را به مردم و بخش خصوصی واگذار نمی کند و کماکان کنترل دولت روی این شرکت ها وجود خواهد داشت و با این رویکرد هدف اصلی خصوصی سازی تاحدی زیر سوال می رود. اگر هدف خصوصی سازی، افزایش کارایی و بهره وری باشد پس شرکت ها باید برای تحقق این اهداف باید به بخش خصوصی واقعی واگذار شوند و مدیریت از دولتی ها به بخش خصوصی داده شود، آنقدر که مدیریت کردن برای یک شرکت مهم است شاید تا این حد مالکیت مهم نباشد ولی این مدیریت دولتی است که برای برخی از این شرکت ها مشکلاتی بوجود آورده است چون مدیریت دولت همواره در همه جای جهان همواره با رانت و کارایی اندک و بهره وری پایین همراه است. البته ما این رویکرد واگذاری شرکت های بزرگ دولتی در قالب  ETF را در نیمه دوم دهه هشتاد که برای سهام عدالت بدون اینکه مدیریت شرکت ها واگذار شود مالیکت آنها به مردم منتقل شد ولی مدیران شرکت ها همچنان توسط دولت تعیین می شدند و سهامداران در تعیین خط مشی مدیریتی شرکت کاره ای نبودند؛ بنابراین طبق همین تجربه تاریخی نمی توان اسم این نوع واگذاری سهام را خصوصی سازی گذاشت و اگر بخواهیم این اشتباه تکرار نشود بهتر است تغییر استراتژی دهیم.

سلامی عمق دهی به بازار سرمایه را راه حلی برای کمک به رشد اقتصادی دانست و مطرح کرد: افزایش عمق بازار نیازی به ورود نقدینگی جدید ندارد یعنی سهامدار عمده مقداری از سهامش را به مردم واگذار می کند یعنی در حقیقت پول از مردم به دست سهامدار عمده منتقل می شود پس اگر سهامدار عمده زمینه را فراهم کند مثلا یک کارخانه جدید یا تاسیسات دیگر ایجاد کند در حقیقت به اقتصاد کمک زیادی شده است و سودآوری شرکت نیز افزایش می یابد و رشد شاخص بورس نیز ادامه دار می شود این روشی است که باید به آن بصورت یک پکیج(بسته) نگاه شود. شرکتی که 90 درصدش در اختیار فلان دستگاه دولتی است 40 یا 50 درصد سهامش را به مردم واگذار می کند و مردم با نقدینگی های خود به شرکت کمک می کند و این نقدینگی ها توسط شرکت جمع می شود و در پروژه های سرمایه گذاری جدید ایجاد کند که این رویکرد اشتغالزا است.

وی در زمینه ورود شرکت های بزرگ خصوصی و فراهم شدن زمینه برای آنها به اگزیم نیوز گفت: در واقع اگر تسهیلاتی برای ورود شرکت های بزرگ بخش خصوصی به بازار سرمایه نیز در نظر گرفته شود و آنقدر جاذبه بازار سرمایه بالا باشد که آنها برای ورود به بازار سرمایه علاقه مندی نشان دهند. که ورود این شرکت ها نیز طبیعتا به عمق دهی و بزرگی و تنوع بازار سرمایه کمک می کنند و در حقیقت شاخص از طریق ورود همین شرکت های جدید رشد می کند. پس ورود شرکت های بزرگ خصوصی به بازار ایده خوبی است به شرط اینکه زمینه های آن فراهم شود زیرا برخی از این شرکت ها ممکن است فقط برای استفاده از مزایای آن وارد بورس شوند و عملا سهامی را مردم عرضه نمی کند  یعنی چیزی در حدود 10 یا 15 درصد از سهام شان را در بورس عرضه می شود که این نیز مشکلی از اقتصاد کشور ما حل نمی کند پس باید زمینه ها برای عرضه حداقل 40 یا 50 درصدی شرکت ها در بازار سرمایه مهیا شود بطوریکه نقدینگی جذب شده مجددا در کسب و کارهای جدید یا در واحد های تحقیق و توسعه شرکت ها سرمایه گذاری شود این نوع استفاده معقول و منطقی و برای اقتصاد کشور نیز مفید است.