به گزارش اگزیم نیوز، وقایع زیست محیطی که امروزه در جهان بوقوع می پیوندد توجه تمامی مردم را به محیط زیست معطوف نموده است. پدیده های مخاطره انگیزی همچون آلودگی آب، آلودگی توسط مواد آلی، صنایع شیمیایی، صنایع غذایی و غیره را در سرتاسر جهان شاهد هستیم.

از طرفی تعاریفی که در رابطه با توسعه پایدار توسط مجمع جهانی محیط زیست و توسعه(WCED) و سازمان ملل متحد(UN) ارائه شده توسعه پایدار را اینگونه بیان می کند:

توسعه پایدار مفهومی است که در اصل ریشه در اکولوژی (زیست بوم شناختی) دارد و برمبنای کاملا علمی استوار است. اقتصاد پایدار به بهای تخریب منابع طبیعی توسعه نمی یابد و لذا دستاوردهای آن دوام پذیر و ماندگار است. ما در جستجوی اقتصادی که از نظر محیط زیستی پایدار است و از قوانین و اصول پایداری تبعیت می کند، هستیم. قرار گرفتن توسعه پایدار در کانون استراژی توسعه اقتصادی هر کشور به معنای پذیرفتن این نکته است که توسعه اقتصادی و حفظ محیط زیست دو موضوع جدا از هم نیستند. از طرفی با شیوع بیماری کرونا، مسائل محیط زیستی رنگ و بوی جدیدی به خود گرفته است.

طبق گزارشهای انجام شده، حمل و نقل عمومی مسئول انتشار یک چهارم گازهای گلخانه ایی می باشد. و این مقدار رفته رفته در حال افزایش است.نگرانی وجود دارد که استفاده از حمل و نقل عمومی پس از کویید 19 نیز بیشتر از قبل شود. برای اجتناب از این سناریو، بانک جهانی به کشورهایی که نیاز داشته باشند کمک خواهد کرد که سیستم حمل و نقل بیش از قبل متناسب با محیط زیست بوده و همزمان زندگی میلیون ها انسان را بهبود بخشد.

جهان امروزه بدون تغییر نقل و انتقال افراد، نمی تواند بر تغییرات اقلیمی فائق آید. همانطور که پیشتر ذکر شد یک چهارم گازهای گلخانه ایی از طریق سیستم حمل و نقل عمومی منتشر می شود و انتظار می رود این میزان تا 33 درصد افزایش یابد.

شوک ناشی از این مشکل با مقایسه زمان قبل و بعد از ویروس کرونا  بیشتر آشکار شد. با شیوع ویروس کرونا، و اعمال قرنطینه های گسترده، نیاز به حمل و نقل بطور چشمگیری کاهش پیدا کرد و تولید گازهای گلخانه ایی افت زیادی را تجربه کرد. همزمان با رویایی کشورها در برابر بیماری کرونا و قرنطینه افراد ترافیک سنگین در شهرهای بزرگ به خاطره ایی دور در اذهان شهروندان تبدیل شد. شرکتهای حمل و نقل صدها محموله ارسالی خود را کنسل کرده اند. بسیاری فرودگاههای بزرگ تبدیل به پارکینگهای هواپیماها شده اند.

هرچند این دوران بسیار کوتاه مدت خواهد بود. در نهایت این ویروس از بین خواهد رفت و دولتها، صاحبان مشاغل و مردم درصدد جبران این زمان از دست رفته و کاهش اثرات اقتصادی این بیماری همه گیر خواهند بود. مانند رکود اقتصادی 2008-2009 که تولید کربن در طول یکسال بیش از شش درصد رشد داشت و این افزایش به دلیل جبران تولید توسط کارخانه ها اتفاق افتاده بود. به دلایلی چون، قرار گرفتن اقتصاد در وضعیتی اورژانسی و افت شدید قیمت نفت، پیش بینی میشود که آلاینده های سیستم حمل و نقل پس از بحران بیماری افزایش یابد. هرچند بیماری کویید 19 این فرصت را به کشورها می دهد تا بتوانند سیستم های حمل و نقل خود را پاکتر کرده و راهکارهایی در جهت ایجاد حمل و نقل متناسب با توسعه پایدار ارائه دهند. افزایش سیستمهای حمل و نقل با میزان انتشار بسیار کم آلاینده ها؛ نه تنها به وضعیت آب و هوا منفعت میرساند بلکه در طولانی مدت موجب رشد اقتصادی، ایجاد مشاغل جدید و خلق فرصت های جدید نیز خواهد شد.

بانک جهانی در رابطه با این انتقال و تغییرات اقداماتی را انجام داده است. در سال مالی منتهی به 2019، 52% از پروژه های حمل و نقل در راستای کاهش آلودگیها و یا انطباق با محیط زیست بوده است.  

در مواجه با رویایی این بیماری همه گیری، تمرکزها بر حمل و نقل هوشمند دوستدار محیط زیست تقویت شده است.

بحران آلاینده ها فشار مالی مضاعفی بر دولتها در سراسر جهان وارد کرده است. ایجاد پایداری مالی، شاخصه ایی مهم در راستای حمایت از جهانیان است.

حمایت از وسائل حمل و نقل عمومی پاک

انتظار میرود 70% از جمعیت جهان تا سال 2050 در شهرها زندگی کنند. مهار کردن انتشار آلاینده ها از طریق سیستم حمل و نقل شهری اولویتی ضروری است.

در کشورهای در حال توسعه، بسیاری از شهروندان زمان زیادی را روزانه در ترافیکهای سنگین در ماشین های شخصی و یا اتوبوس های کهنه از دست می دهند. و همزمان هزینه های زیادی بر آب و هوا، بازدهی اقتصادی و سلامت عمومی وارد می کند.

بایستی منابع مالی و دانشی جدید برای دولتها در جهت توسعه سیستمهای جدید فراهم شود. وابسته به فرهنگ بومی در هر منطقه، پیاده سازی و اجرای سیستم مدیریت ترافیکی مدرن، افزایش فضاهای عمومی برای پیاده روی و دوچرخه سواری و مهمتر از همه، سرمایه گذاری بر سیستم های عبور و مرور مانند مترو، اتوبوس های تندرو و ... از جمله راهکارهایی است که به شهروندان اجازه می دهد از آثار آلودگی های ناشی از حمل و نقل بر محیط زیست بکاهند.

هرچند که کرونا ویروس چالش بزرگی بر سیستم حمل و نقل عمومی گذاشته است. تعداد مسافران کاهش شدید داشته است و برخی از اپراتورها مجبور به متوقف کردن مبلغ کرایه به منظور حداقل سازی ارتباط میان مسافران و کارمندان شده اند. و در نتیجه عواید و درآمدهای حاصله از آن بسیار کاهش یافته است. حتی پس از از بین رفتن این بیماری به دلیل وجود ترس ناشی از آن باعث خواهد شد که افراد استفاده از وسیله های شخصی را بر حمل و نقل عمومی ترجیح بدهند.