محمد امیرزاده در مصاحبه با خبرنگار اگزیم نیوز گفت: در طی روزهای اخیر علاوه بر مساله تحریم ها، شیوع ویروس کرونا نیز شبکه حمل و نقل و صادرات کشور را دچار مشکل کرده است.  ضمن اینکه در حوزه سیستم حمل و نقل کشتی رانی باید بدانیم که ما به برخی کشورها خط نداریم، دفاتر برخی از خطوط ما بر اثر تحریم ها بسته شده است. نبود سیستم حمل و نقل موجب لطمه به رقابت پذیری کالاهای صادراتی ایران در بازارهای خارجی خواهد شد.

این عضو اتاق بازرگانی تهران افزود: باتوجه به آخرین استانداردهای سازمان جهانی کشتی رانی برای سوخت کشتی ها، تولید سوخت کشتی کشور کافی نیست و مقداری از سوخت مورد نیاز کشتی هایمان را وارد می کنیم و سوخت تولید داخل هم نیازمند سولفور زدایی است تا با استانداردهای جهانی مطابقت داشته باشد.

وی با اشاره به سیستم توزیع مواد غذایی و شرایط ویژه آن، گفت: هرچقدر ما بتوانیم صادراتمان را تسهیل کنیم و صادرکنندگان بتوانند راحت تر و کم هزینه تر کالاهای شان را به مصرف کننده نهایی برسانند طبیعتا تولید کشور هم رونق خواهد گرفت. در زمینه حمل و نقل مواد غذایی سیستم های متفاوتی در جهان وجود دارد، بسته به نوع کالای صادراتی، سیستم های توزیع مختلفی داریم، بطور مثال برای برخی کالاها سیستم توزیع مجزایی در نظر گرفته شده است یا در مواردی حتی در کشور مقصد تولید انجام می گیرد زیرا حمل کالا مقدور نیست.

امیرزاده گفت: در ایران به نظر می رسد مدیریت اولیه در مرحله تولید دچار مشکل باشد، کشاورز های ایرانی و تولیدکنندگان ایرانی در بازار داخل کشور دچار نوسانات قیمتی و توزیعی هستند و بطور مثال یک سال قیمت پیاز نوسانات زیادی دارد سال بعدش قیمت گوجه فرنگی یا رب گوجه فرنگی. برای حل این معضل، دستگاه های سیاست گذاری باید بر اساس نیازهای کشور، سرزمین های زیر کشت را مشخص کنند تا هم برای صادرات و هم برای نیاز داخلی دچار مشکل نشویم. ایجاد ممنوعیت های صادراتی به صادرات ما آسیب می زند.

وی برنامه ریزی در تولید را لازمه موفقیت سیستم توزیع دانست و عنوان کرد: ما باید از مبدا شبکه توزیع برنامه ریزی کنیم، مبدا همان محل تولید کالاست؛ به عنوان مثال ما باید سطح زیر کشت فلان محصول در کشور را بدانیم که چه میزان محصول تولید می کند، نیاز کشور چقدر است و چقدر از آنرا می توان صادر کرد. وقتی تنظیم سالیانه و آمار دقیقی نداریم هنگام صادرات با عدم تامین نیاز داخلی مواجه می شویم. همین مساله بازار داخل را دچار تنش می کند و با ایجاد ممنوعیت های صادراتی، اعتماد مصرف کننده خارجی به کالای ایرانی کاهش می یابد.

در ادامه افزود: برنامه ریزی توزیع بعد از اطمینان یافتن از آمارهای تولید انجام می شود، آنچه در کشور ما وجود دارد این است که کشاورز یا تولیدکننده بدون اطلاع از آمارهای تولید (تناژ تولید) دست به کار می شود و شاید تنها منبع اطلاعاتی آن قیمت های سال قبل باشد. بطور مثال اگر امسال قیمت گوجه فرنگی بالا باشد سال آینده همه کشاورزان گوجه فرنگی می کارند و قیمت این محصول غذایی به قدری کاهش می یابد که کشاورزان متضرر می شوند از طرف دیگر کشور با کمبود کالاهای غذایی دیگر مواجه می شود. بدون برنامه ریزی در تولید نمی توان در صادرات موفق عمل کرد.

امیرزاده گفت: با استفاده از ابتکارات داخلی و روابط موثر با تولیدکنندگان جهانی، می توانیم سیستم توزیع در کشور را نوسازی کنیم. البته همه مشکلات در سیستم توزیع نیست ما باید صادرات را به دید یک مجموعه به هم متصل ببینیم، وقتی مشتری کالای ایرانی را بخواهد، تولیدکننده نیاز بازارهای خارجی را بشناسد خود به خود سیستم حمل و نقل رشد می کند.