رییس اتاق مشترک ایران و ایتالیا در گفتگ. با پایگاه خبری و تحلیلی اگزیم نیوز قانون مند کردن ضوابط و ضمانت اجرا، تبلیغات و بازاریابی و فرهنگ سازی را به عنوان سه پیش نیاز اصلی برای برندسازی در کشور و حفظ و بقاء برند معرفی کرد و افزود: کالاهایی مانند فرش و زعفران ایران کالاهایی با برند فراملی محسوب می شوند.

احمد پورفلاح در خصوص چالش های پیشروی برند سازی ملی گفت: بزرگ ترین مشکل برندسازی در کشور ما، قانون مند نبودن ضوابط و نبود هیچ گونه تضمین و امنیت برای بقاء برند است. به عنوان مثال یک بنگاه تولیدی برای ثبت برند خود پژوهش و تحقیق میکند، خط تولید و تجهیزات خریداری کرده، نیروی کار استخدام می کند، بازاریابی کرده  و محصولی با کیفیت و خدمات مناسب روانه بازار می کند، برند فوق در جامعه مطرح شده و شانس صادارت پیدا می کند اما یک سری فرصت طلب از همان اسم یا مشابه آن استفاده کرده محصول را تولید می کنند و یا همان محصول را تولید کرده و به نام دیگری عرضه می کنند. در این حالت چون قانونی برای حمایت و ایجاد امنیت در کشور وجود ندارد، برند فوق از بین رفته و یا تولیدکننده آن برشکسته می شود. نبود ضمانت اجرا از مشکلات اصلی در خصوص برندسازی در کشور است.

پور فلاح مشکل دوم را تبلیغات و بازاریابی عنوان کرده و توضیح می دهد: در کشور ما تبلیغات و بازاریابی تحت کنترل نیست هر کس که پول دارد می تواند خود را در نشریات معروف معرفی کند، اطلاعات کاذب به جامعه تحویل داده جامعه را از استفاده از کالای مرغوب منحرف سازد. برند سازی کاری زمان بر و بلندمدت است و اینگونه تبلیغات کاذب و کپی برداری سبب می شود برند از گردانه تولید خارج شود.

عضو هیئت مدیره اتاق مشترک ایران و ایتالیا در ادامه به مشکل سوم یعنی فرهنگ سازی اشاره کرد و گفت: در ایران بر روی موضوع برند فرهنگ سازی نشده است، جامعه با این مقوله بیگانه است و مصرف کننده تبلیغ و برندسازی را ضد ارزش و تبلیغ کاذب می داند. دلیل اصلی این موضوع نیز عدم سرمایه گذاری بر روی وسایل ارتباط جمعی است. در این زمینه صدا و سیما و وسایل ارتباط جمعی باید زیرساخت ها و زمینه ها برای مطرح شدن برخی محصولات و خدمات به صورت برند را در جامعه فراهم سازند. برندی مانند پاناسونیک از پارامترهای اقتصادی برای جهانی شدن استفاده کرده تا کشورهای دیگر را فتح کند.

وی ادامه داد: نباید اینطور باشد که هر کس پولی را جمع کند، تبلیغ کند، تندیس و لوح گرفته و ذهن جامعه را منحرف کند. باید سازمان دولتی وجود داشته باشد و نظارت بر این برندینگ را برعهده گیرد. البته سازمان توسعه تجارت کمیسیونی در زمینه نظارت بر برندینگ تشکیل داد اما به مرور وظایف و قدرت خود را از دست داد. پورفلاح خواستار شد تا دولت کارگروهی یا کمیسیونی را تشکیل دهد تا بر نمایشگاه های کالایی نظارت داشته باشد و قبل از آنکه صلاحیت طرح هر کالایی بعنوان برند به تایید این نهاد نرسیده است نتواند با لوح و تقدیر مصرف کننده را گمراه نماید. لذا نیازمند برنامه ریزی و طراحی برای شکل دادن به برند ملی هستیم.

این عضو هیئت نمایندگان اتاق ایران در خصوص برند فراملی نیز گفت: درست است کالای شرکت های خاص ایرانی در جهان برند نیستند اما ما محصولاتی مانند زعفران و فرش داریم که به نوبه خود در جهان برند محسوب می شوند علاوه بر آن کشور ما دارای منابع طبیعی، موقعیت استراتژیک و جاذبه های توریستی است که این حیث نیز می تواند یک برند محسوب شود مشروط به اینکه با مقوله برندسازی بطور علمی برخورد کنیم و دولت و سیستم دولتی از این برندسازی حمایت های لازم را انجام دهند. در حال حاضر همانگونه که گفته شد ما برند فراملی داریم اما نباید با کوته نگری و روی دست هم بلند شدن این برندها را از بین ببریم.