در حدود سه سال پیش امارات روابط خود را با جمهوری اسلامی ایران در حمایت از ریاض کاهش داد اما رییس کل بانک مرکزی جمعه شب در یک برنامه تلویزیونی حاضر شد و گفت امارات در حال عقب نشینی از سیاست های گذشته خود است.

همراهی امارات با آمریکا در تحریم ایران نیزکه از سال 2018 آغاز شده دیگر رفتار امارات بود. این کشور در بازار ارز نیز مشکلاتی را ایجاد کرد و در سطوح تجاری نیز روابط خود را با ایران کاهش داد.

با این حال اخیرا سیگنال هایی از سمت امارات برای ایران ارسال شده که این نشانه ها حکایت از تمایل از سرگیری روابط دوطرفه دارد.

مقامات اماراتی سعی می کنند گفتگوهای اخیر را بی ارتباط با روابط دو طرف که از سال های قبل دچار بحران شده بدانند به همین علت این گفتگوها را به مسایلی از جمله جلوگیری از فعالیت های غیرقانونی، ماهیگیری، مرزهای مشترک و مسائل دریایی در امور دوجانبه معرفی کردند.

اما اغلب کارشناسان معتقدند این دیدارها می تواند پایانی باشد بر سر اختلاف های دو کشور اما سوال اساسی آن است که رابطه ابوظبی و واشنگتن چگونه خواهد شد؟ تحلیلگران می گیوند امارات به دنبال نزدیکی با ایران است تا بتواند نگرانی هایی که از درگیری در خلیج فارس دارد را مهار کند.

امارات به عنوان قطب تجاری خاورمیانه از درگیری ها در خلیج فارس به شدت آسیب خواهد دید و این موضوع جدا از امنیت نفت منطقه است. هرچند 80 درصد از نفت امارات از تنگه هرمز عبور می کند و این مساله حیاتی برای امارات است.

از طرفی در گذشته بین ایران و امارات نزدیک به 17 میلیارد دلار روابط تجاری وجود داشت که اکنون به شدت کاهش یافته و از این نظر نیز امارات به دنبال احیای روابط اقتصادی با تهران است. از این گذشته ایرانی ها یکی از علاقمندترین مشتریان توریستی دبی هستند که به شدت برای اقتصاد این منطقه اهمیت دارد.

نکته ای که در این بین نباید از نظر دور داشت آن است که رهبران دبی به روابط خود با ایران از طریق یک لنز تجاری نگاه می کنند و اولویت بندی روابط تجاری برای آنها بالاتر ازمسایل سیاسی است. اما حاکمان آل نهیان در ابوظبی که کنترل خود را بر امارات پس از سقوط مالی در سال 2009 محکم کرده اند، ایران را از طریق یک منشور امنیتی زیر نظر دارند.

از این نظر، رویکرد ابوظبی به ایران بیشتر شبیه نگاه رهبران عربستان و بحرین است. این اختلافات اساسی بین ابوظبی و دبی روابط دو جانبه بین امارات و ایران را پیچیده کرده است. به ویژه، حاکم دبی، شیخ محمد بن راشد آل مکتوم، از ایده لغو تحریم ها علیه ایران استقبال کرد که نظر وی منجر به محکومیت شدید از طرف مشاور دولت سعودی شد.

بدون شک تحریم های اعمال شده علیه ایران و محاصره قطر دو موضوعی هستند که در بین حاکمان دبی متفاوت از ابوظبی تحلیل می شوند.

دبی از هر دو کمپین "فشار حداکثر علیه ایران" به رهبری ایالات متحده علیه و همچنین محاصره دوحه - که هر دو به شدت توسط ابوظبی حمایت شده اند - از نظر مالی رنج می برد.

اکنون در این مقطع امارات نگران اتفاقاتی است که اولا از کنترل طرفین خارج شود و ثانیا به درگیری هایی منجر شود که خاک امارات را درگیر کند.

بنابراین سفر مقامات اماراتی به تهران را باید بسیار استراتژیک تر از این دانست. در این مسیر امارات سیگنال های دیگری نیز از خود نشان داده که حائز اهمیت است. به عنوان مثال خروج جزئی امارات از یمن، پاسخ محتاطانه به وقایعی که در زمینه نفتکش ها اتفاق افتاد، رفتار خنثی در همراهی با آمریکا در قبال تحریم ایران و ... همگی موضوعاتی هستند که نشان می دهند امارات نگران شرایط فعلی بوده و به دنبال بهبود شرایط است.

هرگونه تنش در خاورمیانه و خلیج فارس می تواند منافع امارات را به شدت با خطر مواجه سازد اما حالا نوبت واکنش ریاض و واشنگتن به نرمش امارات است.