رئیس کنفدراسیون صادرات ایران گفت: اگرچه فعالان اقتصادی از حضور رئیس سازمان برنامه و بودجه در جمع خود خوشحال هستند، اما از توضیحات وی خوشحال نیستند.

محمد لاهوتی در صبحانه کاری اتاق بازرگانی ایران با حضور رئیس سازمان برنامه و بودجه افزود: چرا شما از خودتحریم ها صحبت نکردید و در حالی از استفاده از نظرات بخش‌خصوصی به میان می‌آورید، که قبل از صدور بخشنامه نظر بخش خصوصی را دریافت نمی‌کنید؛ نباید بخشنامه صادر شود و بعد اصلاحاتی بر آن اعمال کنیم. 

وی افزود: فعالان اقتصادی برای بخشنامه‌های صادره از سوی دولت، ساعتها در اتاق جلسه برگزار کرده و نظرات خود را به دولت ارسال می‌کنند؛ در حالیکه بخشنامه‌هایی ابلاغ می‌شود که بخش خصوصی را با مشکلاتی مواجه می‌سازد که در 5 ماه گذشته برای مقابله با آن جنگیده اند؛ چراکه باید جواب کارگر و تولید خود را بدهند.

به گفته این عضو هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی ایران، دولت صحبت از افزایش آمارهای اشتغال به میان می‌آورد، اما سوال اینجا است که این افزایش اشتغال با کدام تولید صورت گرفته است، چراکه در شهرک‌های صنعتی شاهد کاهش تولید هستیم. 

لاهوتی گفت: با قوانین متعدد، ممنوعیت های یک شبه، خرید مواد اولیه با نرخ ارز آزاد مشکلات زیادی ایجاد شده است؛ این در حالی است که دولت باید واقعیت ها را بپذیرد.

وی با بیان اینکه دولتمردان بر این باورند که بازار آزاد ارز با نرخ‌های بالا نقشی در اقتصاد ایران ندارد گفت: دولت حاضر نیست بازار دو درصدی را به رسمیت بشناسد؛ در حالیکه تمام کالاها با همین ارز دو درصدی تامین می‌شود، پس نباید واقعیتها را نادیده گرفت. 

لاهوتی ادامه داد: ممنوعیت‌های بسیاری پیش روی صادرات قرار گرفته است، این در حالی است که حتی امریکا نیز برای اعمال تحریم‌ها، سه ماه به شرکتها فرصت داده است، اما دولت هر روز ممنوعیت جدیدی برای صادرات کشور ایجاد می‌کند، در حالیکه صادرکننده در بازارهای هدف صادراتی متعهد است و قرارداد دارد. این طور مدیریت کردن در شرایط بحران و غیرعادی، جز اینکه مشکلات را دوچندان می‌کند، ثمره دیگری ندارد.

وی افزود: دولت با این تصمیمات، تمام فعالان اقتصادی را به عنوان سربازان خط مقدم زمین‌گیر کرده است، این در حالی است که دولت دوازدهم، باید روش دولت یازدهم را ادامه دهد؛ در حالیکه سوال اینجا است که چه تغییری در دولت ایجاد شده که این گونه تصمیم می‌گیرد.

لاهوتی گفت: دولت یا توزیع رانت می‌کند یا امضای طلایی را رونق می‌دهد، یا صادرات را محدود و یا تولید را با مشکل مواجه می‌سازد، پس باید راه دیگری در پیش گرفته شود.