قدیر قیافه کارشناس اقتصادی اظهار کرد: اولین مشکل در حوزه صادرات این است که اصولا تولیداتمان گران است، علی‌رغم اینکه انرژی برای حمل ونقل وسایل نقلیه در کشور ما بسیار ارزان تمام می‌شود؛ اما در حوزه های مختلف نتوانسته‌ایم محصول خود را آنچنان اقتصادی تولید کنیم که بتواند در بازارهای جهانی رقابت کند.

وی در ادامه افزود: به برخی مجموعه‌های تولیدی کشور مانند فولادسازی و خودروسازی آنقدر نیرو تحمیل شده که هزینه‌های سربار آنها بالا رفته و در نتیجه بهره‌وری آنها بسیار پایین آمده است، نکته بعدی این است که ما ظرفیت سازی داخلی به دلیل سیاست جایگزینی واردات را پیگیری کرده‌ایم و همیشه به دنبال تنظیم بازار و تأمین نیاز داخلی بوده‌ایم و به این جهت در حوزه صنعتی، معدنی و کشاورزی، سلیقه، نیاز و ذائقه ایرانی را مدنظر قرار داده‌ایم.

قیافه تأکید کرد: پس به طبع بازار خارجی را لحاظ نکرده و به دنبال بازاریابی و بازارسازی در خارج از مرزهای کشور نبوده‌ایم و تنها به تأمین نیاز داخل  توجه کردیم.

این کارشناس مسائل تجاری تصریح کرد: اصولا صادرات ما در  این سال‌ها سرریز مصرف داخل بوده و مسئولان نتوانستند راهکار بلندی برای تداوم صادرات ارائه دهند به همین دلیل در جهت صادرات موفق نبودیم.

وی اضافه کرد: از طرف دیگر مدیران ما در موج دوم دانش مدیریت حرکت می‌کنند و به موج سوم و چهارم نرسیده‌اند در نتیجه ما بر اساس دانش قدیمی‌ای که در دانشگاه‌ها یاد گرفته‌ایم می‌خواهیم حرکت کنیم، ولی باید بدانیم دنیای امروز دنیای علوم جدید است و هر روز روش‌های جدیدی به بازار ارائه می‌شود که در صنعت از فناوری‌های جدید به شدت عقب مانده‌ایم.

قیافه اذعان کرد: نکته بعدی تأمین مالی کشور است که بسیار گران درمی‌آید، زیرا به هر طریقی در این سال‌ها از تولیدکننده باج و خراج گرفته‌ایم و بیشترین فشار بر عهده کسانی است که اشتغال ایجاد می‌کنند و در ارزش افزوده و تولید ناخالص ملی تأثیر مستقیم دارند.

وی ادامه داد: آنهایی که پولهایشان را در بانک‌ها می‌گذارند، تشویق می‌شوند و در واقع هر کسی در کشور کار می‌کند مورد آزار و اذیت و سختگیری قرار می‌گیرد؛ اما کسانی که شناسنامه‌دار هستند در اولویت دریافت مالیات قرار دارند.

 قیافه تصریح کرد: علی‌رغم تمام این فشارها شاهدیم که تولیدکننده ما در بازار خارجی حضور دارد و به دلیل توانایی شخصی توانسته در بازارهای بین‌المللی ماندگار باشد و از هیچ گونه حمایت دولتی برخوردار نبوده است.

وی با بیان ایتکه در حوزه توسعه تجارت رتبه ما در دنیا پایین است، گفت: سازمان توسعه تجارت در کشور ما یک نقش ستادی دارد و مجموعه‌ای زیر نظر آن کار نمی‌کند و فراگیر نیست و بر روی نهادهایی مانند گمرک، محیط زیست، استاندارد، سازمان دامپزشکی و بسیاری از ارگان‌هایی که در این حوزه دخیل‌اند تسلطی ندارند.

این صادرکننده نمونه کشور افزود: برای اینکه صادرات کشور را توسعه دهیم باید در کنار ظرفیت سازی به تقویت زیرساخت‌هایی همچون ناوگان ریلی، جاده‌ای و سازمان لجستیک بنادر بپردازیم و این سوال مطرح است که آیا با توسعه اهداف افق 1404، زیرساخت‌های بیمه‌ای، بانکی و لجستیک ما پیشرفت کرده است؟

وی ادامه داد: به عنوان مثال برای جابه‌جایی 55 میلیون تن فولاد و مواد اولیه مورد نیاز آن، باید زیرساخت‌های زیادی ایجاد شود و در سایر صنایع نیز اعداد بزرگی در حوزه راه‌سازی مورد نیاز است که این موضوع نیاز به سرمایه‌گذاری و تأمین مالی کلان دارد و چگونگی تأمین این منابع مالی کلان در هاله‌ای از ابهام  قرار گرفته است.

وی یادآور شد: با این شیوه مدیریت در کشور نمی‌توان امیدوار به پیشرفت صادرات بود و متأسفانه سهم بخش خصوصی از کیک اقتصادی کشور بسیار کم است، گویا اراده‌ای نیست که بخش خصوصی را متمرکز کرده تا اشتغال سازی در کشور ایجاد شده و مشکلات اجتماعی ناشی از بیکاری حل شود.