کاهش  وابستگی بودجه جاری کشور به نفت یا قطع این وابستگی یک امر مسلم است. در استراتژی همه دولت‌ها این مسئله مدنظر قرارگرفته است و دولت دوازدهم هم به‌طور حتم این استراتژی را دنبال می‌کند. بهترین جایگزین درامدهای نفتی در بودجه جاری کشورها به‌طور عمده درآمدهای مالیاتی است بنابراین باید سهم مالیات در اداره کشور را افزایش دهیم اما این افزایش از طریق افزایش پایه مالیاتی خوب نیست چراکه ما در آستانه  دوره رشد اقتصادی قرار داریم و برای رشد اقتصادی و خروج از رکود به‌طور حتم باید میزان مالیات واحدها و سهم آن‌ها نسبت به درآمدها کاهش پیدا کند تا زمینه سرمایه‌گذاری خارجی، توسعه سرمایه‌گذاری، رشد اقتصادی و افزایش درآمد بنگاه‌ها فراهم شود.

درواقع باید کاری کرد که هزینه تولید و قیمت تمام‌شده کالا کاهش پیدا کند تا تولیدات ایرانی رقابت‌پذیر شوند و بتوانند در عرصه‌های خارجی و داخلی رقابت کنند. موضوع دریافت مالیات از سپرده‌ها و سود سپرده‌ها در عمل می‌تواند به افزایش هزینه مالی بنگاه‌ها منجر شود و یکی از معضلات فعلی بنگاه‌های تولیدی در ایران به‌ویژه کوچک و متوسط بانک محور بودن آن‌ها در تأمین نقدینگی و استفاده از تسهیلات بانکی است. هر اقدامی که در عمل هزینه‌های مالی و تأمین نقدینگی و سرمایه در گردش بنگاه‌ها را خدشه‌دار کند یا قیمت تولید را افزایش دهد، باید از آن پرهیز کرد.

خطر برقراری مالیات برای سود سپرده‌های بانکی این است که پول‌ها از شبکه بانکی خارج شود و به‌جای هدایت به تولید، بازار سهام و بورس در حوزه‌های دیگری به جریان بیفتد و فعال شود  ازجمله زمین، ملک و سکه و این خطرآفرین است. ازاین‌جهت وضع مالیات بر سود سپرده بانکی یک شمشیر دو لب است و به نظر من باید با مراقبت و همه‌جانبه نگری دنبال شود.

به‌طور حتم دولت مصمم است که در سال‌های آینده این مالیات را وضع کند اما در حال حاضر مالیات بر سود سپرده یک ایده است و تا زمان عملیاتی شدن باید تمام جوانب آن را بررسی کرد. متأسفانه هیچ فعالیت اقتصادی در کشور مثل سپرده‌گذاری در بانک ریسک پایین و سود بالا ندارد و تا زمانی که این شرایط برقرار است، سرمایه‌داران به‌جای اینکه سرمایه را درگیر کار تولیدی کنند که ریسک بالا و سود پایین دارد در بانک‌ها سپرده‌گذاری می‌کنند، بدون مالیات، نگرانی و با امنیت کامل. در این شرایط برقراری مالیات بر سود بانکی می‌تواند زمینه  تحرک در انتقال سرمایه‌های کوچک و متوسط به سمت تولید را فراهم کند، می‌تواند  به‌طور بالقوه به کمک تولید، رشد صادرات و تأمین نقدینگی تولید بیاید البته اگر درست هدایت شود. اگر منابع مالی در کشور پس از اجرای این طرح به‌خوبی کنترل نشود مشکلات دیگری درجای دیگری در اقتصاد ایجاد می‌کند.