صنعت پوشاک از جمله صنایعی است که علی رغم پیشینه تاریخی، پس از صنعتی شدن و با تاسیس کارخانه جات تولیدی صنعتی، به جایگاه تاریخی خود دست پیدا نکرد و پس از یک دوره رونق در دو دهه گذشته با چالش های فراوانی مواجه و سهم آن در اقتصاد ایران کاهش یافته است. این صنعت به دلیل ارتباط مستقیم آن با زندگی روزمره و نیازهای اساسی خانوار همواره مورد توجه بوده و علی رغم سهم اندک در اقتصاد ملی، از حساسیت بالایی برخوردار است. از این رو اگزیم نیوز به منظور بررسی دلایل موثر بر وضعیت حال حاضر این صنعت با سعید جلالی قدیری، دبیر اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک گفتگو کرده است كه در ادامه مي خوانيد:

سعید جلالی قدیری عمده ترین مشکل صنعت پوشاک را واردات بی رویه دانست و گفت: واردات بی رویه چه به صورت قاچاق و چه رسمی به دلیل عدم پرداخت عوارض گمرکی و مالیات بر ارزش افزوده و سایر حقوق و موارد مشمول تولیدکنندگان داخلی، مهمترین دلیل ضعف صنعت پوشاک کشور محسوب می شود.

وی افزود: از طرفی ورود کالای استوک عمدتا از فصل گذشته به کشور نیز پدیده اي است که علاوه بر تضییع حقوق مصرف کننده ، تولیدکنندگان پوشاک را نیز متضرر می کند. عمدتا بالای 90 درصد کالایی که تحت عنوان واردات پوشاک به کشور وارد می شود غیرقانونی است.

جلالی قدیری تاکید کرد: تشکل های حوزه پوشاک با واردات مخالف نیستند چرا که مصرف کننده حق انتخاب دارد. ما معتقدیم واردات پوشاک باید از مبادی رسمی و با نام و نشان مشخص وارد کشور شود. ما شاهد حضور پوشاکی هستیم که در داخل کشور با لیبل و آرم جعلی به نام برند فروخته می شود و این به ضرر صنعت پوشاک است.

جلالی قدیری گفت: دستورالعملی در شهریورماه سال گذشته تحت عنوان واردات پوشاک به امضای وزیر صنعت رسید که هدف از آن قانونمند کردن واردات پوشاک بود. همچنین در خصوص جذب سرمایه گذاری، وارد کردن برند های مطرح به کشور، تولید مشترک و حتی سرمایه گذاری مستقیم مباحثی مطرح شده که مورد تایید است. تاکید تشکل های حوزه پوشاک بر قانونمند بودن واردات و حضور برندها در داخل کشور از طرق قانونی است به نحوی که صنعت پوشاک داخلی آسیب نبیند.

وی در ادامه خاطرنشان کرد: ما درداخل برند هایی داریم که در تیراژ پایین اما در حد استاندارد های بین المللی تولید دارند. می توان زمینه تولید مشترک این برندها را در کنار برندهای مطرح جهانی که تولید انبوه داشته و در زمینه مد مطرح هستند، فراهم کرد. مطابق دستورالعمل های صادره برندهای خارجی ملزمند طی 2 سال  2 درصد از حجم پوشاکی که وارد می کنند را سفارش گذاری یا سرمایه گذاری مشترک انجام دهند.

قدیری از رغبت سرمایه گذاران خارجی در صنعت پوشاك خبر داد و گفت: با وجود اینکه برندهای خارجی به کار مشترک در ایران راغب هستند مشکل اصلی در این فرایند اجرا و عملکرد ماست. اگر قانونی در کشور تدوین شود که آن را رعایت نکنیم، طرف خارجی نیز لزومی نمی بیند از آن تبعیت کند. در واقع قوانین ما پیچیده نیستند و در خیلی از کشورها همین قوانین اجرا می شوند. متاسفانه ما در اجرا و پایبندی به آنها مشکل داریم که در حال حاضر دلیل عمده ضعف صنعت پوشاک ماست.

دبیر اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک به اعلام آمادگی تولیدکنندگان داخلی اشاره کرد و گفت: در چند ماه اخیر شرکت های تولید پوشاک خارجی به منظور آغاز فعالیت مشترک به ما مراجعه و تولید کنندگان ایرانی نیز آمادگی خود را اعلام کرده اند. لذا همانطور که گفته شد وقتی قانون از سوی مجری رعایت نشود و نظارت کافی روی اجرای آن وجود نداشته باشد نتیجه ملموسی از گفتگوهای فی مابین حاصل نمی شود. بلاتکلیفی قانونی در این حوزه، بخشی به وزارت صنعت و گمرک ارتباط پيدا مي كند و بخش دیگر در سایر فضاهای مرتبط با صنعت پوشاک است که باید رفع شود. برزخ موجود مانع بسترسازی برای توسعه صنعت پوشاک است. صنعتی که اشتغالزایی و ارزش افزوده آن برای کشور قابل توجه و مهم بوده و می تواند تاحدودي مشکلات را حل کند.

 جلالی قدیری اذعان داشت: پیگیری رفع مشکلات قانونی که مطرح شد با وزارت صنعت است. این وزارتخانه کارگروهی به این منظور تشکیل داده که از آن طریق مشکلات برطرف شوند.

وی اعلام کرد: حجم قاچاق پوشاک در سال گذشته افزایش داشته که البته پس از ابلاغ دستورالعمل در اینباره کمی کاهش را شاهدیم. به هر حال کسانی که می خواهند در این بخش سرمایه گذاری کنند به دنبال امنیت هستند. اگر فضای قاچاق را برای متخلفان ناامن کنیم سرمایه گذاری از طرق قانونی و اصولی افزایش خواهد داشت که در نهایت به نفع این صنعت خواهد بود. ما در سال 94، چهارده میلیون دلار واردات رسمی پوشاک داشتیم که این رقم در سال 95 به شصت میلیون دلار رسیده است. این اعداد در برابر 5.2 میلیارد دلار قاچاق خیلی ناچیز است و باید برای سر و سامان دادن به این وضعیت چاره اي جدی اندیشید.

 جلالی قدیری در پايان گفت: ساخت شهرک های صنعتی پوشاک می تواند به لحاظ کاهش قیمت تمام شده، دسترسی به مواد اولیه، کاهش هزینه زنجیره تامین و فروش به نفع صنعت پوشاک باشد. صنعت پوشاک با سایر صنایع تفاوت دارد و به دلیل ربط مستقیم آن با مد و خلاقیتی که هزینه می شود، ممکن است تولید کنندگان به منظور گرفتن سهم از بازار بصورت انفرادی عمل کنند اما در نگاه کلان شهرک های صنعتی می توانند برای رشد این صنعت مفید باشند.مخصوصا در شهرهای کوچک می توان از مزیت نیروی کار ارزان بهره برد و تولید در عرصه پوشاک را وارد فاز جدیدی کرد که درآمدزایی و اشتغال بیشتر را به دنبال داشته باشد.