به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی اگزیم نیوز وال استریت ژورنال در گزارشی نوشت تیم اقتصادی دونالد ترامپ بر سر یک مساله اساسی در این کشور به دو گروه اصلی تقسیم می‌شوند: این که آیا اقتصاد بیشتر از سیاست چماق بهره می‌برد یا سیاست هویج؟

ترامپ با کمک گروه کوچکی از مشاوران دارای عقاید نامتعارف به ریاست جمهوری رسید؛ افرادی که دیدگاه‌هایشان در چند جبهه به شدت با هم متفاوت است که بارزترین آنها سیاست تجاری است. تصمیم‌گیری در مورد انتصاب این افراد در هفته‌های آینده مشخص می‌کند کدام عقاید برتری خواهند یافت.

یک گروه که در هفته‌های پایانی نزدیک به انتخابات نقش پررنگ‌تری یافته بود، تفکر اقتصادی غالب در مورد تجارت را به شدت رد می‌کند و معتقد است حذف کسری تجاری باید هدف اصلی سیاست آمریکا باشد. این گروه سیاست چماق - یعنی اعمال تعرفه بر کالاهای شرکای تجاری آمریکا و مالیات بستن بر شرکت‌هایی که مشاغل را به خارج می‌فرستند – را ابزاری حیاتی برای افزایش درآمد طبقه متوسط در آمریکا می‌داند.

گروه دیگر، به مرکز ثقل سنتی حزب جمهوری‌خواه در مورد مالیات و قوانین نزدیک‌تر است و بسیاری از سیاستمداران کهنه‌کار مانند مایک پنس را که به عنوان معاون رییس جمهور انتخاب شده، شامل می‌شود.

  این مشاوران مدت‌ها از طرف عرضه اقتصاد حمایت کرده‌اند و موضع سرسختانه در مورد تجارت را که دستاورد یک طرف به بهای شکست طرف مقابل باشد را رد می‌کنند. آنها با پیشنهاد سیاست هویج – یعنی کمتر کردن فرمالیته اداری و کاهش مالیات برای تبدیل آمریکا به مقصد اصلی تجارت و کسب‌وکار دنیا – معتقدند رشد اقتصادی قوی‌تر هر گونه نیاز به حمایت از تولید داخلی در تجارت را مرتفع می‌کند.

اندی لاپریره، استراتژیست سیاسی در شرکت تحقیقاتی Cornerstone Macro که این پیشرفت‌های سیاسی را از نزدیک دنبال می‌کند می‌گوید: «طرفداران طرف عرضه در برابر جمعیت حاصل جمع صفر قرار گرفته‌اند.»

گروه سومی از مشاوران هم وجود دارند که یاران تجاری ترامپ هستند و خیلی ایدئولوژیک فکر نمی‌کنند.

سوالی که وجود دارد این است که ترامپ به کدام سمت خواهد رفت. هفته‌های آینده که سران کاخ سفید طی آن مشخص خواهند شد، برای بازارها و صنایع اهمیت بیشتری خواهد داشت، چرا که ترامپ یک ایدئولوژی سیاسی پایدار را مشخص نکرده و یا گروهی از مشاوران مورد اعتماد را پرورش نداده است.

ترامپ تاکنون توافق‌های تجاری بد را به دلیل از بین رفتن مشاغل در آمریکا سرزنش کرده و وعده داده در این توافق‌ها تجدید نظر کند و مثلا از برخی از آنها مانند «توافق‌نامه تجارت آزاد آمریکای شمالی 1994» با کانادا و مکزیک که آن را بدترین توافق تجاری تاریخ می‌داند، خارج شود. او همچنین پیمان مشارکت ترانس-پاسیفیک را که با حضور 12 کشور سال گذشته تکمیل شد، اما هنوز به تصویب آمریکا نرسیده، مورد انتقاد شدید قرار داده است.

مایک پنس به عنوان فرماندار ایالت ایندیانا ابتدا از این پیمان حمایت کرده بود، اما بعد از این که ترامپ او را به معاونت خود برگزید، نظر خود را تغییر داد.

در هفته‌های پایانی مبارزات انتخاباتی، سخنرانی‌های ترامپ منعکس‌کننده دیدگاه مشاورانش بود که توافق‌های تجاری را کاملا زیر سوال می‌بردند؛ افرادی مانند پیتر ناوارو اقتصاددان، ویلبر راس متخصص مالی و دان دی‌میکو، از مدیران صنعت فولاد. احتمالا به همگی این افراد پست‌های ارشدی در دولت جدید داده خواهد شد. ناوارو که استاد دانشگاه کالیفرنیا است، تاکنون چندین کتاب در نقد شدید تجارت چین و بهره‌کشی از نیروی کار در این کشور نوشته است.

انتصاب‌های کلیدی نه تنها پست‌های کلیدی کابینه در وزارت خزانه‌داری یا واحدهای تجاری را دربرمی‌گیرد، بلکه به نقش‌های پرنفوذتر مثل مدیر شورای اقتصادی ملی و رییس شواری مشاوران اقتصادی نیز گسترش می‌یابد. این انتصاب‌ها مشخص‌ می‌کنند که آیا ترامپ به عنوان یک جمهوری‌خواه سنتی‌تر متمرکز بر کاهش مالیات دولت را اداره خواهد کرد یا به عنوان پوپولیستی که اعمال تعرفه‌های بیشتر و کنترل مرزی شدیدتر را در دستور کار قرار خواهد داد.