یک فعال حوزه صادراتی در گفتگو با اگزیم نیوز با اشاره به این که هزینه بسته بندی در صنایع غذایی معمولاً حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد قیمت تمام شده کالا را تشکیل می دهد گفت: ولی در ایران این رقم به ۳۵ تا ۵۰ درصد و گاهی حتی بیشتر هم می‌رسد. به گفته برادران حسینی بسته بندی مناسب می تواند تا حدود ۹۰ درصد سبب ایجاد ارزش افزوده گردد. حال آن‌که توجه نکردن به این موضوع سبب شده است که قسمت اعظم ارزش افزوده محصولات صادراتی ایران که عموماً به صورت فله صادر می شود با بسته بندی مجدد در کشورهای واسط نصیب صنایع بسته بندی این کشور ها شود.
به گفته وی بسته بندی باید تا حد امکان ساده و ارزان باشد، ضمن این که اهداف اولیه بسته بندی یعنی خاصیت حفاظتی و جذابیت را نیز دارا باشد. هدف اصلی بسته بندی صادراتی به حداقل رساندن خطرهایی است که به محصول در هنگام انبار کردن، حمل و نقل و توزیع وارد می شود. بنابراین ملاحظات دقیق را باید معطوف به حلقه های مختلف زنجیره توزیع کرد تا با پیش بینی های لازم، نسبت به خطرهای فراگیر چاره اندیشی شود.
به گفته برادران حسینی کمک به خودکفایی، کمک به کاهش ضایعات به ویژه در محصولات کشاورزی، بازگشت ارزش افزوده محصولات کشاورزی، پشتیبانی از فعالیت های بخش تولیدی کشور، ایجاد اشتغال، برخورداری از مزیت رقابتی، ایجاد تنوع بیشتر در تولید، حفظ و ذخیره سازی طولانی تر، کمک به افزایش کیفیت کالاهای غیر نفتی و.... ضرورت توجه به بسته‌بندی صادراتی محصولات تولیدی کشور را تبیین می‌کند.
وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به این که عدم بسته بندی مناسب، سالانه میلیاردها ریال زیان مالی در پی دارد با ذکر چند نکته مشکلات و چالش های بسته بندی را در ایران مورد بررسی قرار داد.
به گفته وی یکی از چالش های جدی کشور در حوزه بسته بندی صدور محصولاتی چون زعفران، خرما و پسته به صورت فله و بسته بندی آنها در کشورهای واسطه تحت Brand سایر کشورها  است که چالش های حوزه بسته بندی را در ایران به خوبی نشان می دهد. وی ادامه داد در حال حاضر زعفران و زیره کشور همچنین چای و محصولات دیگر کشاورزی به کشورهای واسط منتقل می شوند و آنجا با برندهای اسپانیایی و چینی و کره ای در اختیار مصرف کننده قرار می گیرند که این موضوع مانع جدی برند شدن تولیدات ایرانی است.
حسینی موضوع دوم را افزایش هزینه های بسته بندی در ایران به دلیل وجود تعرفه ها و حقوق گمرکی بالا برای مواد اولیه بسته بندی می داند و معتقد است بسته بندی نامناسب، ایران را به کشور تک محصولی در صادرات تبدیل کرده است.
به گفته این فعال اقتصادی، کشورهای حاشیه جنوب شرقی خلیج فارس از جمله امارات با سرمایه گذاری در صنعت بسته بندی، ایران را بزرگ‌ترین بازار هدف منطقه می دانند با این حال کیفیت نامطلوب بسته بندی مواد غذایی داخلی به دلیل عدم استفاده از فن‌آوری‌های نوین برای رقابت در بازارهای صادراتی مناسب نیست.

به گفته وی فقدان برنامه ریزی جامع در طراحی بسته بندی برای الگوی مصرف جهانی، عدم آشنایی صادرکنندگان در استفاده از بسته بندی در توسعه تجارت، فقدان نظارت و کنترل در خصوص بسته بندی کالاهای صادراتی، عدم احساس رقابت در میان صادر کنندگان کالاهای ایرانی، فقدان تنوع در بسته بندی های صادراتی کالاهای ایرانی و پایین بودن کیفیت بسته بندی کالاهای ایرانی  همگی از جمله چالش های بسته بندی صادراتی در کشور ما محسوب می شوند.
به گفته وی یکی از مشکلات بزرگ بسته بندی در ایران بالا بودن هزینه های بسته بندی است که این موضوع در کنار کهولت و فرسودگی ماشین آلات تولیدی، مانع از پاسخ‌گویی نیازهای امروز از نظر دقت و سرعت کیفیت است. وی مشکل دیگر را عدم نیاز و ناپایداری قوانین و مقررات مالی، ارزی، گمرکی و صادراتی دانست و گفت این موضوعات باعث می شوند صاحب صنعت اطمینانی به دوام مقررات حتی برای یک سال نداشته باشد و نتواند برای آینده برنامه ریزی داشته باشد.