به گزارش اگزیم نیوز به نقل از گاردین، طبق پیش‌بینی بانک جهانی تا سال 2015 کمبود آب به دردسر اصلی اقتصادهای آفریقا، آسیای مرکزی و خاور میانه تبدیل خواهد شد و تولید ناخالص داخلی کشورهای این منطقه را به شدت کاهش خواهد داد. از نظر کارشناسان برای پرداختن به چالش‌های کمبود آب و تضمین این که هر فرد، کشور و کسب‌وکاری به اندازه کافی نقش خود را در این زمینه ایفا می‌کند، ضروری است که ارزش واقعی منابع آب درون زنجیره عرضه مشخص شود؛ اما چگونه؟

در کنفرانسی به میزبانی گاردین و با همراهی «موسسه بین‌المللی آب استکهلم» در سوئد، این مساله مورد بحث و تبادل نظر قرار گرفت. کارشناسان در پایان کنفرانس به اتفاق نظر رسیدند که دلیل اصلی ارزش قائل نشدن برای آب در کشورهای مختلف، عدم آگاهی است. به گفته پائول ریگ، عضو ارشد «موسسه منابع جهانی،» در مکان‌هایی که کشاورزان درگیر خشکسالی شده‌اند و این خشکسالی بر زندگی عادی آنها تاثیر گذاشته، آب به منبعی باارزش تبدیل شده است.

همچنین کارشناسان اتفاق نظر داشتند که بخش کشاورزی برای ارزش قائل شدن برای آب مسیری بسیار طولانی پیش رو دارد. از نظر ریگ، کشاورزی بزرگ‌ترین مصرف‌کننده و آلوده‌کننده آب است.

به هر حال، فقط بخش کشاورزی نیست که عملیات و فرآیندهای آن باید بهینه شوند. موسسه بین‌المللی آب استکهلم با شرکت‌های نساجی سوئدی وارد همکاری شده و از آنها خواسته کارگاه‌های تولیدی خود در کشورهایی مثل بنگلادش، چین و اتیوپی را به استفاده بهینه و ارزش‌گذاری برای آب تشویق کنند.

به هر حال، اقدامات فردی شرکت‌ها نمی‌تواند در این زمینه کافی باشد. یکی از موثرترین روش‌هایی که شرکت‌ها می‌توانند ارزش واقعی آب را تعیین کنند این است که شناخت بهتری از هزینه‌های آن در بخش‌های مختلف کسب‌وکار ایجاد کنند.

چالش مهم تامین بلند مدت عرضه آب پیدا کردن جریان‌های مالی پایدار و اعمال قیمت‌های مناسب برای مصرف آب است. به گفته آنتون ارل، مدیر مرکز منطقه آفریقای موسسه بین‌المللی آب استکهلم، «در بسیاری موارد، مسائل فرهنگی مانع سودآوری از محل عرضه آب می‌شود، حتی در کشورهایی که بخش خصوصی نقشی قوی در بخش‌های مختلف اقتصاد ایفا می‌کنند.» مثلا وقتی به خزانه‌داری ملی آفریقای جنوبی پیشنهاد شد که بخش خصوصی می‌تواند مدیریت فاضلاب و پالایش آن را در این کشور بر عهده بگیرد، این ایده چندان مورد استقبال قرار نگرفت.   

در برخی مناطق دنیا، بسیاری از مردم فقیر مجبور از دست‌فروشان، تانکرها و دیگر عرضه‌کنندگان غیررسمی، آب بخرند و حتی 10 برابر بیش از افرادی که در خانه آب بهداشتی دارند، پول بپردازند. این وضعیت اگرچه نشان‌دهنده نابرابری‌های عمیق است، اما نشان می‌دهد تمایل برای پرداخت پول آب به هر طریقی وجود دارد.

مونیکا فریمن، از مدیران انجمن غیرانتفاعی سرس (Ceres) با دریافت آب‌بهای بیشتر از مصرف‌کنندگان خانگی موافق است و آن را یکی از راه‌های کاهش مصرف آب می‌داند. از نظر او، خصوصی‌سازی می‌تواند در این زمینه موثر باشد، اما سیاست‌های قوی و نظارت قانون‌گذاران ضروری است.