سعید حسین زاده در گفت و گو با پایگاه خبری و تحلیلی اگزیم نیوز در خصوص جایگاه پوشاک ایرانی با نمونه های خارجی وارداتی گفت: طی سال‌های گذشته ضعف تولید پوشاک در داخل کشور این صنعت را تحت سایه پوشاک خارجی نگه داشت و اجازه رشد به آن را نداد. کالاهایی که به صورت قاچاق وارد کشور ما می شوند عمدتا بالای 90 درصد کالاهای استوک هستند، البته برخی از این اجناس استوک با کیفیت و بعضا برخی دیگر کالاهای کاملا بی کیفیت استوک را وارد می کنند.

وی ادامه داد: در هیچ کشوری اجاره ورود چنین کالاهایی داده نمی شود و به نوعی این فعالیت دامپینگ محسوب می شود که بسیاری از کشورها با این عامل مقابله می کنند. به عبارت دیگر بازار پوشاک به شدت وابسته به واردات غيررسمي از مرزهاي کشور است. برهمین اساس بخش مهمي از نياز بازار پوشاک توسط قاچاقيان تامين مي شود.

وی افزود: دردآورتر از عرضه محصولات استوک این است که خیلی از فروشندگان پوشاک نو و داخلی نیز به این کار رو آورده‌اند. چراکه آنها فقط به فکر سود بیشتر هستند. این موضوع در حالی است که هنوز واردات استوک ادامه دارد و هیچ حد و مرزی نیز برای وارد کردن و عرضه این محصولات گذاشته نشده است.

حسین زاده با اشاره به اینکه اصلی ترین و مهم ترین رقیب پوشاک ایرانی لباس های استوک و تاناکورایی است، گفت: واردات برندها حتی به صورت قاچاق هیچ خطری برای پوشاک ایرانی ندارند چرا که به محض ورود به فروشگاه ها و مراکز خرید انتقال و به بالاترین قیمت فروخته می شوند.

مدیر عامل شرکت بافران اظهار کرد: پوشاک ایرانی از لحاظ کیفیت به مراتب جایگاه بهتری در مقایسه با نمونه‌های چینی خود دارد، اما از آنجاییکه تولیدکنندگان داخلی با نیمی از ظرفیت خود فعالیت می کنند  هزینه‌های تمام شده بالاتر می رود بنابراین از لحاظ قیمتی قابل رقابت با اجناس ارزان قیمت چینی که به صورت قاچاق و بدون گمرک وارد مي‌شوند، نیست.

به گفته حسین زاده تولیدکننده های داخلی باید درصدد ارتقای کیفیت محصولات خود بیش از پیش تلاش کنند تا بتوانند بر اجناس بی کیفیت چینی چیره شوند. چرا که این کالاها در خارج از کشور به صورت رایگان در اختیار خریدار قرار می گیرد اما واردکننده ها به جهت سود سرشاری که از این طریق کسب می کنند اجناس را به قیمت ارزان به فروش می رسانند.

وی ادامه داد: حتی گاهی دیده می شود که کالای ایرانی با برند خارجی در فروشگاه ها به فروش می رسد. به عبارت دیگر عدم موفقیت برندهای ایرانی در بازار کشور باعث شده تا حتی تولید کنندگانی که محصولاتشان دارای کیفیت بالاتر از محصولات وارداتی است و توانایی رقابت با آنها را دارند، توجهی به استفاده از برند ایرانی نداشته باشند و محصولاتشان را با برندهای خارجی به بازار عرضه کنند.

حسین زاده افزود: تولد و پا گرفتن یک برند در بازار پوشاک گذشته از شرایطی که درمرحله تولید باید به آنها توجه کرد، نیازمند ایجاد شرایط و زمینه­هایی در بخش عرضه است. یکی از مهترین نیازهایی که ایجاد یک برند توانمند نیاز دارد، تبلیغات است. به گفته وی مصرف کنندگان باید از طریق تبلیغات با یک برند پوشاک آشنا شوند و امید به این که یک کالا تمامی مزایای یک محصول خوب را دارد و می­تواند در بازار مصرف جایگاه خود را پیدا کند، خصوصا در دنیای رقابتی امروز منطقی نیست.

وی در پایان گفت: تا زمانی که هزینه­ های لازم برای تبلیغات و معرفی یک کالا به بازار مصرف صرف نشود، انتظار موفقیت و شناخته شدن آن برند امری بیهوده است. این مساله را شاید بتوان به عنوان بزرگترین موانع پیش روی تولید کنندگان پوشاک و برند در این زمینه دانست، چرا که هزینه­ های هنگفت تبلیغات برای عمده واحدهای تولید کننده پوشاک داخلی قابل قبول نبوده و از عهده این مبالغ بر نمی­آید.