سید مسعود آریادوست: وحید شقاقی‌شهری، اقتصاددان، در گفت‌وگو با "اگزیم نیوز" در تحلیل چرایی حذف پرداخت یارانه‌های نقدی، می‌گوید: "کسری ۱۵۰ هزار میلیارد تومانی بودجه بار دیگر دولت را به فکر حذف یارانه‌ها که بار مالی فراوانی به دولت تحمیل می‌کند انداخته است. دولت به این مسئله اشراف دارد که سال بعد، سال پر پیمانه‌ای برای دولت نخواهد بود. به همین جهت حذف یارانه‌ها از دهک‌های پردرآمد جامعه شروع شده است."

شقاقی‌شهری گفت: لغو  یارانه از سوی دولت را در حقیقت نمی‌توان یک انتخاب عنوان کرد. لغو  یارانه‌ها یک اجبار برای دولت محسوب می‌شود. موضوع لغو  یارانه‌های نقدی از همان ابتدای دولت یازدهم نیز مطرح بود. این بحث به صورت کاملا ویژه در ۶ ماه اول دولت یازدهم دنبال می‌شد. حتی مراجع تقلید نیز در این خصوص اظهارنظرهایی داشتند. صدا و سیما هم با این شعار همراهی خاصی داشت. اما در ادامه، این تصمیم به فراموشی سپرده شد.

 وی ادامه داد: به نظر من به جهت راهبرد خاصی که دولت برای خود در نظر گرفته بود، در نهایت مساله حذف یارانه‌ها دنبال نشد. می‌توان گفت در سال ۹۲ راهبرد دولت اینگونه بود که اگر یارانه‌ها را در همین حد  و رقم باقی بگذاریم، به تدریج با تورم‌های ۱۰ تا  ۱۵ درصد و ظرف چند سال، قدرت خرید خود را از دست می‌دهد. به همین جهت آنها می‌پنداشتند که ضمن چنین روندی، دیگر نیازی نیست وارد منازعات سیاسی در خصوص پرداخت یارانه‌ها گردد.

 این استاد دانشگاه افزود: استدلال مذکور باعث شد دولت حذف یارانه‌ها را پیگیری نکند.  اما کسری ۱۵۰ هزار میلیارد تومانی بودجه بار دیگر دولت را به فکر حذف یارانه‌ها که بار مالی فراوانی به دولت تحمیل می‌کند انداخت. 

وی با اشاره به زمان حذف یارانه‌ها تصریح کرد: البته دولت با توجه به توانایی و اطلاعاتی که در اختیار داشت به راحتی می توانست حذف یارانه دهک‌های پردرآمد جامعه را همان ۶ سال پیش انجام بدهد.  متاسفانه این تصمیم اجرایی نشد. دولت در آن زمان برای حذف یارانه‌ها کاملا  مختار بود.  اما امروزه با توجه به شرایط درآمدهای دولت، باید از این تصمیم به عنوان یک  اجبار یاد کرد. لذا می‌توان گفت نوعی فرصت سوزی در قبال حذف یارانه‌ها اتفاق افتاده است.

شقاقی شهری از عملکرد غیرقانونی احمدی‌نژاد در پرداخت یارانه‌ها نیز سخن به میان آورد. به گفته او  قرار نبود که در ابتدا یارانه به کل افراد جامعه تعلق بگیرد. در ابتدا بر اساس یک خوشه بندی سه گانه تصمیم بود که صرفا افراد مورد نیاز یارانه دریافت کنند. ولی این تصمیم اجرایی نشد. یقینا اگر پرداخت یارانه طبق یک خوشه‌بندی صورت می‌گرفت، طبیعتاً مشکلات امروزی به وجود نمی‌آمد؛ چراکه در آن صورت  به اقشار کم درآمد، یارانه‌ بیشتری تعلق می‌گرفت. افرادی که درآمد بیشتری داشتند، یارانه دریافت نمی‌کردند و یا یارانه کمتری به آن‌ها پرداخت می‌شد. طی این روند شاهد نوعی شفاف‌سازی بودیم که مشکلات کمتری در آن ایجاد می‌شد. اما متاسفانه این مسئله رها شد تا مشکلات امروزه ایجاد گردد.