به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی اگزیم نیوز المانیتور در گزارشی به بررسی وضعیت بازار سرمایه کشور پرداخته و رشد مدت اخیر را مورد ارزیابی قرار داده است. بر اساس این گزارش بورس اوراق بهادار تهران (TSE) در ماه های گذشته افزایش چشمگیری داشته و تنها در ماه سپتامبر بیش از 15 درصد بازدهی داشته است - بالاترین افزایش در بیش از نیم قرن از پیدایش آن. از ابتدای سال 2009 در 21 مارس، شاخص TSE تقریبا 90 درصد افزایش یافته است، در حالیکه میانگین حجم معاملات آن بیش از 400 درصد افزایش یافته است.

رونق بازار سهام عمدتا به دلیل کاهش نرخ بهره بوده است. در واقع، تضعیف ريال، درآمد شرکت های صادر کننده کالا را که تقریبا سه چهارم از سرمایه های بازار را تشکیل می دهند، به شدت تحت تأثیر قرار داده است. ورود نقدینگی تازه و عظیم، چشم انداز مثبت نسبی بازارهای جهانی کالا، گزارش درآمد جامع سه ماهه و در نهایت، کاهش مالیات معاملات اوراق بهادار، از جمله دلایل رشد پایدار TSE است.

اما برای بورس اوراق بهادار تهران جهت رشد جریان سرمایه گذاری، پیش نیازهای خاصی باید برآورده شود که عدم اجرای آنها باعث می شود فروش بار دیگر به طور چشمگیری افزایش یابد؛ همانطور که در بیش از یک هفته اخیر این فرایند آغاز شده است.

عمق محدود بازار سرمایه ایران به عنوان یک مانع بزرگ برای توسعه این بازار شناخته شده است. عدم وجود پیش شرط های عمومی اولیه، کاهش درصد سهام شناور آزاد شرکت های موجود و کم بودن تعداد شرکت های سرمایه گذاری، نقص عمده در بازار سرمایه ایران است؛ نه محدودیت های فنی و تجاری. به این ترتیب، احتمال آن که سرمایه گذاران آماتور سرمایه خود را در بازار از دست بدهند وجود دارد.

مطالعات نشان می دهد که سهام شناور شرکت های TSE فقط بیش از 15 درصد است. این در حالی است که این رقم در بازارهای توسعه یافته بیش از 80 درصد است. در نتیجه، اگر شرکت های موجود در بورس تهران به عنوان مثال سهام شناور ازاد خود را به 25 درصد در کوتاه مدت افزایش دهند، نقدینگی جدید به راحتی به اقتصاد واقعی جذب خواهد شد. این سطح نقدینگی نه تنها برای اقتصاد ایران سودمند است، بلکه می تواند مانع قیمت حبابی سهام نیز باشد.

یک راه حل مناسب برای این مسئله این است که شرکت های دولتی سهام خود را در بازار سهام بفروشند. آنها همچنین می توانند سهام موجود را با قیمت سهام فعلی به سرمایه گذاران خرده فروشی جدید بفروشند، اما روشن نیست که چرا بانک ها و صندوق های بازنشستگی که متعلق به دولت هستند، از این فرصت طلایی برای از بین بردن وابستگی هایشان اجتناب می کنند.

در سال های آینده، دولت باید به آرامی مالیات شرکت های بزرگ را به بازارهای سرمایه تغییر دهد و اجازه دهد بانک ها در تامین مالی شرکت های کوچک و متوسط ​​مشارکت کنند. این به نوبه خود، به تدریج ظرفیت تولید در کشور و همچنین اشتغال را افزایش می دهد.

المانیتور در ادامه می نویسد علاوه بر این، انتظارات بازار صعودی موجود، فرصتی عالی برای بانکداران برای از بین بردن دارایی های سمی خود به ارمغان آورده است. در امتداد سهام فعلی، بانک ها می توانند ملزم به فروش دارایی های اضافی خود در بورس باشند.

این گزارش در ادامه با اشاره به این که در سال های اخیر، TSE به دلیل عمیق ناکافی و در عین حال عدم انعطاف پذیری اوراق بهادار برای صنایع مختلف، جذابیت نیافته می نویسد: رشد TSE عمدتا بر پایبندی به پارادایم اقتصاد لیبرال توسط تیم اقتصادی رئیس جمهور فعلی بستگی دارد.

به همین ترتیب می توان گفت که یکی از راه حل های برجسته ای که می تواند مانع فشارهای تورمی شود، انتقال نقدینگی اضافی به تولید از طریق بازار سرمایه است. در این زمینه، جریان باقی مانده از نقدینگی که گفته می شود که عمدتا توسط موسسات اعتباری و مالی ایجاد شده است، در نهایت می تواند برای بهره برداری از کل اقتصاد استفاده شود.