بازگشت قیمتی سنگ‌آهن در پایان ۲۰۱۷ دنیای معدن - قیمت سنگ‌آهن در هفته گذشته با یک درصد و در ماه گذشته با ۴/ ۲ درصد افزایش روندی صعودی را از خود به نمایش گذاشت و به مرز ۶۶ دلار رسید. این افزایش قیمت در حالی است که پیش‌بینی‌ها در ماه‌های گذشته روی رشد قیمت سنگ آهن در اواخر سال میلادی تاکید داشت و کارشناسان خبر این افزایش قیمت را با توجه به شواهد و قرائن از قبل داده بودند.
یکی از مهم‌ترین دلایلی که باعث این افزایش قیمت شده را باید در سیاست‌های کلان چین در حوزه سنگ‌آهن دانست، سیاست‌هایی که در حال حاضر با موضوع آلودگی‌های زیست محیطی ارتباطی محکم برقرار کرده است. موضع چین در حال حاضر در قبال سنگ‌آهن با کاهش ظرفیت‌های تولید این ماده اولیه در کارخانه‌های کوچک و قدیمی همراه شده، کاهش ظرفیت‌هایی که سیگنال‌های کاهش عرضه را به بازار مخابره کرده و در نهایت باعث روند افزایشی این ماده اولیه شده است.

به‌رغم افت ۲۱ درصدی قیمت سنگ‌آهن در یک سال گذشته، شاهد رشد ۵/ ۲ درصدی در ماه قبل و رشد قیمت در هفته گذشته هستیم؛ بهای سنگ‌آهن هم از رقم ۶۰ دلار در هر تن که گمان می‌رفت کف قیمت تا پایان ۲۰۱۷ باشد، فاصله گرفته و به ۶۶دلار رسیده است. کیوان جعفری ‌طهرانی تحلیلگر بازارهای بین‌الملل فولاد و سنگ‌آهن در این‌باره به «دنیای‌اقتصاد» گفت: یک ماه قبل با موسسه استیل مینت (مشابه متال بولتن، سی.آر.یو و پلتس) که موسسه‌ای هندی است مصاحبه‌ای داشتم و اعلام کردم که کاهش قیمت سنگ‌آهن در ماه نوامبر بعید است، اما این موضوع را در حالی اعلام کردم که در دسامبر و ژانویه، وضع تفاوت خواهد داشت چرا‌که کاهش قیمت اتفاق خواهد افتاد. در حال‌حاضر روند افزایش قیمت گرچه اتفاق افتاده است ولی بازار، کشش افزایش قیمت بیشتر از یک سقفی را ندارد.

وی در ادامه به چرایی رخداد این حادثه می‌پردازد و ادامه می‌دهد: اما چرا این اتفاق (افزایش قیمت) رخ داد؟ اولین موضوع این بود که تقاضا برای محصولات پرعیار افزایش پیدا کرد، به این دلیل که وقتی بحث کاهش ظرفیت تولید فولاد مطرح شد، اکثر فولاد‌سازان چینی به تولید محصولات با کیفیت بالاتر روی آوردند؛ روندی که آنها را ملزم به استفاده از سنگ‌آهن مرغوب‌تر می‌کرد. به گفته وی در حال‌حاضر این افزایش قیمت برای سنگ‌آهن با عیارهای بالاتر لحاظ شده است، البته منظور از عیار بالاتر، سنگ‌آهن با عیار ۵۸ درصد به بالا است و عیار پایین‌تر افزایش قیمت کمتری داشته است. وی در ادامه با تخمین شروع زمان سقوط قیمت می‌گوید: این در حالی است که در حال‌حاضر اهالی و فعالان بازار منتظر هستند که قیمت به یک نقطه اشباع برسد و در آن صورت، سقوط قیمت اتفاق بیفتد، از سوی دیگر با توجه به اینکه یک هفته تا پایان ماه نوامبر باقی مانده است، پیش‌بینی می‌شود که در اواخر نوامبر یا اوایل دسامبر این اتفاق (سقوط قیمت) رخ دهد.

به گفته وی یک ماه قبل صادر‌کنندگان سنگ‌آهن ایران که برخی از آنها حاضر بودند که قیمت محصول خودشان را با قیمت ثابت یا Fixed Priceبفروشند، اما در آن زمان توصیه من به صادر‌کنندگان این بود که به جای قیمت ثابت، اقدام به محاسبه قیمت بر اساس «معدل ماه رسیدن کشتی» کنید، به این دلیل که ماه نوامبر ماهی است که قیمت باز‌هم روندی افزایشی خواهد داشت. این در حالی است که بسیاری از کسانی که به این روش اقدام به فروش محصولات خود کرده بودند، بسیار منتفع شدند. در حال‌حاضر صادر‌کنندگان و تولید‌کنندگان سنگ‌آهن در ماه‌های دسامبر و ژانویه باید احتیاط کنند. به گفته جعفری‌طهرانی بعد از ماه‌های دسامبر و ژانویه تا اواسط ماه فوریه که مقارن با اواخر ماه بهمن می‌شود، عید شکوفه‌های چین را در پیش داریم و روند در ماه فوریه از ماه‌های دسامبر و ژانویه بهتر است. این در حالی است که اگر افزایش قیمتی هم در ماه فوریه رخ دهد به این دلیل است که کارخانه‌ها می‌خواهند دپوی مواد اولیه‌شان را افزایش دهند. از سوی دیگر باز‌هم نسبت به ماه نوامبر قیمت ماه فوریه در نیمه اول پایین‌تر است، این در حالی است که در نیمه دوم، بازار چین به دلیل تعطیلات عید شکوفه‌ها تعطیل است، در این بازه زمانی به این دلیل که خرید و فروشی رخ نخواهد داد، موجب خواهد شد که قیمت‌ها در یک سطحی ثابت نگه داشته شوند.

در حال‌حاضر چین تعیین‌کننده روند آتی بازارها به‌خصوص فولاد و سنگ‌آهن است، اما روندهای متناقضی را در اخبار مربوط به این کشور می‌شنویم. برخی خبرها از کاهش تولید فولاد حکایت دارد، برخی مسائل زیست‌محیطی را مطرح می‌کنند و در برخی خبرها نیاز فولاد چین به دلیل طرح‌های صنعتی صعودی اعلام می‌شود.

این تحلیلگر بازارهای بین‌الملل فولاد و سنگ‌آهن در ادامه در این رابطه گفت: این موضوع واقعیت دارد، خصوصا اینکه «شی جین پینگ» در ماه اکتبر مجددا در انتخابات ریاست‌جمهوری انتخاب شد و سیاست‌های کاهش ظرفیت تولید فولاد را با جدیت بیشتری دنبال کرد؛ به این دلیل که در چین در اواخر سال میلادی و اواخر سال چینی دو تاریخ مهم داریم؛ در واقع مانند کشورهای دیگر، چین هم برای برخی کارهای اجرایی هم تقویم میلادی و هم تقویم چینی (که تاریخ قمری است) را استفاده می‌کند، این در حالی است که تقویم چینی پایان سالش در اواسط ماه فوریه است که هر سال هم مقداری جابه‌جا‌ می‌شود.

وی در ادامه می‌افزاید: تجربه نشان داده است که چین هر زمانی که قانونی تصویب می‌کند و سعی می‌کند این قانون اجرایی شود، اگر در طول سال سرعت رسیدگی و اجرای آن کاهش پیدا کرده، در ماه‌های آخر سال میلادی و در پایان ماه قمری که سال چینی است، سعی بر اعمال فشارهای بیشتری دارد، بنابراین در ماه دسامبر که از ماه پایانی سال میلادی است و ماه ژانویه تا نیمه فوریه (که یک و نیم ماه قمری پایان سال چینی است) شاهد فشارهای بیشتر برای کاهش تولید و ظرفیت فولاد چین هستیم.

به گفته وی در تعریف سال نو قمری چینی باید بگویم با وجود اینکه نامش قمری است ولی همیشه در اواسط زمستان رخ می‌دهد، هر چند که نامش «عید شکوفه‌های چین» است.از سوی دیگر همزمان با این عید یا تعطیلات سال نو، شاهد هستیم هنوز سرمای هوای چین وجود دارد و هوای بهاری آغاز نشده است؛ تمام اینها موید این است که سال نوی چینی هم در زمستان رخ می‌دهد. وی ادامه می‌دهد: در این‌باره زمانی که هوا سرد است، آلودگی هوا که در شهرهای چین و خصوصا شهرهای مرکزی چین مانند استان «هبی» و «پکن» و حوالی آن وجود دارد، به علت «اثر گلخانه‌ای» که در سرما رخ می‌دهد تشدید می‌شود.

در پی آلوده‌تر شدن هوا در ماه‌های پایانی سال قمری چینی، قوانین زیست‌محیطی هم با شدت بیشتری اعمال می‌شود، در این‌باره اگر تا الان هم کنترل کاهش ظرفیت و تولید فولاد و حرکت‌های کنترلی درخصوص آلودگی هوا درخصوص کارخانه‌های کوچک چین(کارخانه‌هایی که با ظرفیت‌های تولید پایین دو میلیون تن فعالیت می‌کنند) و کارخانه‌های قدیمی که آلودگی زیست‌محیطی بیشتری ایجاد می‌کنند، به نحو‌احسن اعمال نشده بود، حداقل در ماه‌های پایانی سال میلادی و سال قمری چینی شاهدیم که این قضیه اتفاق خواهد افتاد.  به گفته وی درخصوص آلودگی هوای شهرهای چین در واقع شاهد این هستیم که این کشور به دنبال آن است که در پایان سال قمری خود، ‌اعداد و ارقامی که از قبل درخصوص کاهش ظرفیت فولاد اعلام کرده بود، اعمال خواهد کرد. از سوی دیگر برخلاف آلودگی شهرهای مرکزی چین مانند «استان هبی» و «پکن» شهرهایی مانند «شانگهای» و «گوانگژو» به علت همجواری با دریا، آلودگی به مراتب کمتری دارند.