عضو هیأت نمایندگان اتاق بازرگانی تهران با بیان اینکه اقتصاد ما هنوزهم بانک محور است و بیشتر روی تأمین مالی از طریق بانک ها حساب باز کرده است، گفت: به نظر می رسد از طریق گسترش بازار سهام و بازار بدهی بتوانیم در تأمین مالی بخش خصوصی موفق باشیم.

احمد کیمیایی اسدی عضو هیأت نمایندگان اتاق بازرگانی تهران در مورد چالش های مسیر تزریق یارانه به صنعت گفت: در قانون هدفمندی یارانه ها مشخص شده که میزان و درصد هر بخش از بابت افزایش حامل های انرژی چقدر تعیین و کمک شود. شاهد پرداخت قسمت اعظم آن بابت یارانه های ماهانه هستیم و تقریبا می شود گفت آن مبلغی که برای بخش صنعت در نظر گرفته شد، پرداخت نشد. علی رغم پیگیری های  وزیر سابق صنعت و معدن آقای نعمت زاده این نتیجه حاصل شد که دولت چنین پولی را برای کمک به صنعت در قالب قانون هدفمندی یارانه ها نمی تواند پرداخت کند. عدم پرداختی مشهود به تولیدکننده ها نشان از به خوبی اجرا نشدن این قانون دارد و فقط پرداخت یارانه ماهانه که در واقع در حال حاضر هیچ منطقی هم پشت آن وجود ندارد صورت می گیرد و متأسفانه علی رغم تعیین قانون برای تعلق گرفتن میزانی به بخش صنعت این اتفاق نیفتاده است.

وی در مورد جایگاه فعلی بازار سهام در بحث حمایت از تولید گفت: در حال حاضر بیشتر مشکلات صنعت ما به تأمین مالی برمی گردد. بیش از 90 درصد تأمین مالی از طریق بانک انجام می شود و از آن طرف بانک ها هم با یکسری محدودیت هایی که برای نقدینگی یا مقدار تسهیلاتی که به صنعت می دهند که میزان آن علی رغم تقاضای زیاد محدود است، مواجه هستند. به نظر می رسد بازار سرمایه می تواند وارد این مقوله شود و یک مقدار از نظر تأمین مالی به صنعتگران و تولیدکنندگان ما کمک کند تا آنها بتوانند در این موضوع پیشروی داشته باشند و به موفقیت برسند.

وی در ادامه افزود: متأسفانه بازارهای بورس و بدهی و سرمایه ما در این مقطع خوب عمل نمی کند شاید هم دلیلش این است که بازار سرمایه و بورس ما شکل جدی به خودش نگرفته و خیلی از شرکت ها نتوانستند وارد بازار بورس شوند و به گفته ای بازار بورس ما تا آنجایی که بتواند این تأمین مالی را صورت دهد و به بخش صنعت و اقتصاد ما کمک کند، عمق ندارد. وضعیت موجود نشان می دهد که اقتصاد ما هنوز هم بانک محور است و بیشتر روی تأمین مالی از طریق بانک ها حساب کرده و فکر می کنم از طریق گسترش بازار سهام و بازار بدهی بتوانیم در تأمین مالی بخش خصوصی موفق باشیم.

این فعال صنعت نساجی در پاسخ به این سوال که آیا بورس کالا توانسته نقش خود را در تأمین به موقع مواد اولیه با قیمت مناسب و در اسرع وقت انجام دهد، اذعان داشت: می توان عملکرد بورس کالا را متوسط ارزیابی کرد. در بعضی بخش ها توانسته خوب عمل کند و در بعضی حوزه ها مثل مواد اولیه پتروشیمی ها که باید به صورت قانونی در بورس باشد عملکرد مطلوبی نداشته است. به نظر من اصولا بورس کالا در جایی که زور و فشار و قدرتش بیشتر و زیادتر است همیشه کوتاه می آید و متأسفانه فشار را به مصرف کنندگان خود و صنایع پایین دستی وارد می کند یعنی اینکه هر قانون و بخشنامه و آیین نامه ای که نوشته می شود بیشتر به نفع صنایع بالادست و قدرتمند مثل پتروشیمی، فولاد و سیمان است از آن طرف صنایع پایین دست متضرر می شوند.

وی در مورد علت این اتفاق خاطرنشان کرد: دلیل این است که در صورت اعمال کوچکترین فشار از سوی بورس مثلا پتروشیمی ها ارزشان را از بورس کالا برمی دارند و بخاطر اینکه صنایع بالادست و قدرتمند را همیشه راضی نگه دارند شاهد آن هستیم که بخشنامه ها و آیین نامه هایی اجرا می شود که موجب ضرر و زیان صنایع پایین دست که بیشتر اشتغال هم در این بخش است می شود و تعدادی از واحدها به خاطر تصمیماتی که بورس کالا می گیرد نمی توانند کالاها را به صورت دقیق و زمانبندی درست دریافت و ممکن است به تعطیلی های موقت و یا دائم کشیده شود.

 کیمیایی اسدی افزود: به نظر می رسد هنوز در بورس به آن صورتی که باید و شاید شفاف عمل نمی شود. بهتر است به نحوی عمل شود که بتوان با قدرت بیشتری همه آن واحدهایی که موظف به عرضه کالایشان در بورس هستند را با قدرت بیشتری وارد کرد نه اینکه گزینه ای باشد و بعضی از صنایع پایین دستی متضرر شوند.

وی در مورد انتشار اوراق شرکتی در ایران برای تأمین مالی که یا صورت نمی گیرد و در صورت انتشار هم به کندی اتفاق می افتد، گفت: انتشار اوراق باید پشتوانه ای هم داشته باشد و نمی شود شرکتی بدون داشتن این مهم اوراقی منتشر کند. از آن طرف شاید خریدار با آن شرکت عرضه کننده اوراق آشنایی نداشته و بورس را بشناسد و به دلیل عرضه در بورس مبادرت به خرید اوراق می کند. فکر می کنم شاید هنوز آنقدر شفافیت بعضی از شرکت های ما بالا نرفته که خریداران اوراق نمی توانند از سیستم های حسابرسی و اظهارنامه ها و مسائل حسابرسی متوجه شوند که آیا بازگشت مالی دارد و ریسک آن به چه صورت است، آیا سروقت به پول خودش برمی گردد و یا در صورت واگذاری آیا می تواند پول خود را دریافت کند یا خیر؛ به هر حال سرمایه جایی می رود که اطمینان وجود داشته باشد.

عضو هیأت نمایندگان اتاق بازرگانی تهران در مورد تاثیر سرمایه گذاران خارجی بر تأمین مالی تولید گفت: آنچه که در حال حاضرمطرح است و در جراید منتشر می شود سرمایه گذار خارجی به صورت خطوط اعتباری فاینانس این کار را انجام می دهند. کشورهایی از جمله چین که می خواهند سرمایه گذاری کنند برای خطوط اعتباری سقفی تعیین می کنند تا ایرانی ها و بخش دولتی و خصوصی بتوانند از آن استفاده کنند. به نظر می رسد بخش دولتی ما یک مقدار بیشتر می تواند از خطوط اعتباری و سرمایه گذاری خارجی استفاده کند چون متأسفانه طرف مقابل و خارجی که می خواهد این پول را در اختیار بگذارد یک تضامینی را نیاز دارد که در حال حاضر در اختیار بخش خصوصی نیست و بانک مرکزی این تضمین ها را نه در اختیار بخش خصوصی، بلکه برای بخش های دولتی قائل است و به همین دلیل عمده جذب سرمایه گذاری خارجی و اعتبارهایی که کشورهای خارجی انجام داده اند بیشتر برای طرح های دولتی و شبه دولتی بوده است.