به گزارش اگزيم نيوز به نقل از صدا و سیما، محمدحسین ابوالفتحی با تاکید بر ضرورت همخوانی فرش دستباف ایرانی با دکوراسیون و مبلمان ایرانی گفت: با توجه به اینکه هر روز علم پیشرفت می‌کند و هنر نیز به موازات آن رشد می‌یابد، دکوراسیون داخلی نیز با تحولات بسیاری مواجه بوده و طرحها و رنگ‌ها با تحول روبرو شده اند؛ در حالیکه متاسفانه در زمینه فرش دستباف، این هنر-صنعت اصلی ایرانی، سرعت تحولات بسیار کند بوده و طرح‌ها و نقشه‌ها همچنان مربوط به 100 سال پیش است.
عضو اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان فرش دستباف افزود: در 50 سال اخیر، اتفاقات زیادی در دکوراسیون رخ داده و روز به روز تغییرات زیادی انجام شده است؛ به همین خاطر برای اولین بار در ایران تلاش شده تا نقشه ها و طرح‌های فرش دستباف ایرانی با دکوراسیون داخلی همخوان شود؛ به همین خاطر طراحی فرش دستباف ایرانی به روز شد و همخوان با مبلمان و پرده ایرانی، در طرح، رنگ و نقشه پیش رفت.
وی تصریح کرد: در این حال تولید مبلمان نیز به سمت سنت های ایرانی سوق داده شده و این دو با هم تلفیق و همخوان شده‌اند تا بتوان علاوه بر اینکه نسبت به سنت پایبند باشیم، و نسبت به مدرنیته نیز عقب نمانیم؛ به همین دلیل در مبل‌ها تغییرات به صورت مدرن- کلاسیک صورت گرفته و در فرش نیز این اتفاق رخ داده و تلاش شده که فرش دستباف ایرانی را با طراحی روز ایرانی و متناسب با مبلمان و رنگ آمیزی پارچه آن تطبیق دهیم.
به گفته ابوالفتحی، این کار برای اولین بار در ایران صورت گرفته؛ چراکه باید متناسب با فرهنگ هایی که وجود دارد؛ تامین بازار نیز صورت گیرد؛ در عین حال اگر بخواهیم نگاه ما یک نگاه صادراتی و فراملی باشد، قطعا باید فرهنگ های سایر کشورها را در نظر داشته باشیم.
وی اظهار داشت: بسیاری از مردم دنیا فرش دستباف ایرانی را دوست دارند، اما نمی توانند از آن در دکوراسیون منزل خود استفاده نمایند، چراکه به لحاظ رنگ با دکور آنها همخوانی ندارد، بنابراین اگر بخاهیم در مجامع بین المللی وارد شده و بازارهای جهانی را فتح کنیم، باید فرش دستباف را هم متناسب با این موضوع تغییر دهیم.
ابوالفتحی گفت: تمام تلاش ما این است که بتوانیم صادرات فرش دستباف ایرانی را هم در کنار صادرات مبلمان، رونق داده و متناسب با بازارهای جهانی، تولیدات را انجام دهیم.
بنابر این گزارش ؛ فرش دستباف ایران که محصولی هنری و اقتصادی محسوب می شود به 80 کشور از جمله المان و ایتالیا از قاره اروپا ، لبنان و کویت و قطر از خاورمیانه ، ژاپن و چین از شرق اسیا صادر می شود و همچنان نقش راهبری در بازارهای بین المللی دارد. 
فرش دستباف ایرانی چون عصاره تمدن انسانی و هنری تاریخی است در منظر همه جهانیان فقط به نام ایران شناخته می شود و هیچ کس توان رقابت ندارد و حتی چین هم به مشتری خوب تبدیل شده است.
طبق روایات شاهنامة فردوسی، آغاز فرش­بافی، رشتن و بافتن به زمان تهمورث یعنی زمان پیشدادیان باز می­گردد. در تاریخ طبری از فرش­هایی که با مو و پشم حیوانات در این دوره بافته شده سخن رفته است.
قدیمی­ترین نشانه از هنر قالیبافی به عصر مفرغ باز می­گردد این نشانه یک کارد قالیبافی است که از گورهای عهد مفرغ ترکمنستان و شمال ایران یافت شده است. در شهر سوخته (دشت سیستان ـ جنوب شرقی ایران) نیز فرش­های حصیری و پارچه و ابزارهای بافندگی به دست آمده که متعلق به 2800-2500 پیش از میلاد است. در دورة هخامنشیان، به نقل از گزنفون، شهر کهن ساردیس به قالی­های گره­باف خود فخر می­کرده که به نقش­های حاشیه و هیکل­های مردان و شیردال­های افسانه­ای آراسته بوده است.
کهن­ترین قالی­ها به ترتیب: قالی کشف شده در نقش برجستة کاخ نینوا، فرش پازیریک از پنجمین گور اقوام سکایی، تکه فرش قومس (دوران ساسانیان)، فرش آناتولی (13-14م).
از دورة اشکانیان تنها می­توان به فرش مقبرة لوکان چین اشاره کرد که به عقیدة پژوهشگران پشم آن از قفقاز (که در ان زمان متعلق به ایران بود) است. از دورة ساسانیان نیز تکه فرش قومس و فرش تاریخی و جواهرنشان بهارستان که در تالار بار عام کاخ تیسفون گسترده بوده و پس از حملة اعراب به عنوان غنیمت تقسیم شده است.
در قرون اولیة هجری پس از نفوذ اسلام طرح فرش­ها، به سبب منع شبیه­سازی و زینت، تغییر کرد امّا در زمان خلفای عباسی که تجمل­گرایی و قصرهای پر زرق و برق رواج یافت بافت این­گونه فرش­ها نیز رونق گرفت. از دورة سلجوقی نیز تکه فرشی با نقوش هندسی در موزة اوقاف استانبول نگهداری می­شود.
سفرنامه ابن بطوطه از دورة ایلخانان به فرش­های عظیم و گرانبهای کاخ غازان­خان و فرش­های حرم امام رضا (ع) در مشهد اشاره کرده است. 
در دورة تیموریان از کارگاه­های بزرگ قالی­بافی سبزوار سخن رفته است و استفاده از مینیاتور در نقشة فرش­ها توسط نگارگران چیره­دست.