۱. گمرک آمار مربوط به میزان صادرات انواع محصولات ایرانی به قطر را تا امروز اعلام نکرده است اما براساس گواهی مبدأهای صادره می‌توان گفت که صادرات ایران به قطر به میزان قابل‌توجهی درزمینهٔ میوه، تره‌بار و محصولات غذایی افزایش پیداکرده است. ترکیه، که قطر بازار سنتی آن بوده و پیش از ما در این بازار فعالیت می‌کرده، به خواست قطری‌ها تصمیم دارد برای تسهیل صادرات محصولات لبنی، دامداری و بنگاه‌های تولیدی را ایجاد کند که علاوه حل مسئله فاصله، به نگرانی درباره فسادپذیری این محصولات پایان دهد.

2.شرایط ایران در صادرات به قطر نسبت به گذشته بهتر است اما به این دلیل که حجم تجارت خارجی ما پیش از بحران سیاسی قطر به این کشور ناچیز بوده، نمی‌توان رقم حاصل‌شده را چشم‌گیر ارزیابی کرد. ضمن اینکه باید موانع بانکی هم در نظر گرفت و اینکه باید در آینده زمینه افزایش صادرات در صنایع بزرگ مثل سیمان، فولاد و ... را فراهم کرد.

3.مسئله حمل‌ونقل در بسته حمایتی سال 95 دیده شد و برای ادامه در سال 96 در دست بررسی است. سازمان توسعه تجارت برای افزایش صادرات به قطر به فعالان اقتصادی کمک می‌کند اما نباید ازنظر دور داشت که امروز تقاضای صادرکنندگان بیش از گذشته است. حجم تجارت با قطر رو به افزایش است و کمک‌های دولتی هم باید با در نظر گرفتن این واقعیت امروز تجارت ایران انجام شود.

4.استفاده از ظرفیت‌های ترابری نهادهای نظامی برای افزایش صادرات در دنیا یک روش مرسوم است. در چین و پاکستان از امکانات نظامی برای اهداف اقتصادی استفاده می‌شود. این امکانات به‌طور رایگان در اختیار صادرکنندگان قرار می‌گیرد به این شکل که کالا از مراکز تولیدی به مرزهای صادراتی آورده می‌شود. این روش مرسوم تا جایی که من خبر دارم هنوز در ایران به‌ویژه در مورد خاص قطر به کار گرفته نشده است.

5.فرصت قطر مشابه فرصت روسیه است. امروز این سؤال مطرح است که در مورد بازار روسیه چه کردیم؟ روسیه بازار بزرگی است. تلاش ایران این بود که دست‌کم بخشی از این بازار را به خود اختصاص دهد اما به دلیل ضعف‌های ساختاری در لجستیک، حمل‌ونقل، بسته‌بندی و قیمت تمام شده در عمل نتوانستیم در بازار این کشور با دیگران رقابت کنیم. البته این گفته به این معنی نیست که صادرات ما به روسیه افزایش پیدا نکرده است. صادرات ایران به روسیه نسبت به گذشته بیشتر شده اما این میزان رشد، متناسب با حجم روابط سیاسی دو کشور و بزرگی تجارت خارجی روسیه نیست. مطالبات زیادی در این بازار وجود دارد. محصول روی بسته‌بندی باید به زبان روسی معرفی شود درحالی‌که در این زمینه ضعف داریم. حمل‌ونقل به شکلی است که به افزایش قیمت تمام شده می‌انجامد درنتیجه در بسیاری از کالاها امکان رقابت نداریم. هرچند تمهیداتی مل کریدور سبز، معرفی شرکت‌های خوش‌نام ایرانی، تعدیل تعرفه‌ها و قیمت‌های صادراتی انجام‌شده اما آورده و برداشتی که مورد انتظار بود، حاصل نشده است. این ناکامی به مشکلات ساختاری تولید ایران، پایین بودن بهره‌وری،  نبود استراتژی مشخص و فقدان زیرساخت‌های لازم در حمل‌ونقل و فرسودگی ناوگان‌ها بازمی‌گردد.